Alzheimer🌹 JJK ✔Tamamlandı

여섯🌹6

Namjoon'u arıyorum açmıyor. Yoongi'yi arıyorum açmıyor. Hepsini aradım. Açmadılar. Yoksa sen mi tembihledin onları?

Bileğimdeki zarif saate bakıyorum. Bunu bana doğum günümde sen hediye etmiştin. Ondan sonraki doğum günlerimde yoktun zaten. Gönderdiğin kurumaya yüz tutmuş güllerle idare ettim.

Saatin öğle 3 olduğunu farkettim. Pratik saatinde aradığım bir gerçekti ama şimdi ara vermiş olmanız gerekmez mi?

Oturduğum bankta parkta oynayan çocuklara bakıyorum. O an seni unutuyorum. Sadece kızımızın bulanık siması kalıyor aklımda.

Yerimden kalkıp aklımdaki kıza en çok benzeyen çocuğa doğru ilerliyorum. Bizim kızımıza nazaran daha kumraldı.

Elimi ona uzatıyorum ve başını okşuyorum. Önüne düşmüş bir saçı kulağının arkasına koyacağım sırada annesi gelip kucaklıyor. Bana bir iki saniye bağırıyor kızına dokunduğum için. Kadının gözleri o kadar güzeldi ki bana seni hatırlattı bir anda.

Özür diliyorum. Ne kadar güzel bir kızı olduğunu dile getirdikten sonra benim de eskiden böyle bir kızım olduğunu söylüyorum.

Kadının yüzü anında yumuşuyor. Kızını yere bıraktıktan sonra ağlamaklı yüzüme şefkatle bakıyor. 'Şimdi neredeler?' Diye soruyor bana. Bende bilmiyorum ki. Neredesin, ne yapıyorsun, nasılsın, benim gibi ağlıyor musun yoksa gülüyor musun? 

Cevap vermediğim birkaç saniye sonrasında bana sarılmış beden ile birkaç gözyaşı düşüyor omzuna.

Dünyada hala böyle insanların olduğunu bilmek güzel...