스물 셋 💐 23

701 60 1
                                    

Son anda tutuyorsun elimi. Ben hala şoktayken sen beni çekiyorsun. Tekrar ayakta kalıyorum. Beni kendine çekip sarılmıyorsun, öpmüyorsun. Gözüm seğirmeye başlayınca daha bi panik oluyorum.

"Buraya niye geldin?" Diye soruyorsun bana. O an gözüm arkandaki tepeye takılıyor ve sonuna kadar açılıyor. Sen gözlerimi görünce arkana bakmak istiyorsun ama ben izin vermeyerek seni itiyorum. Yere düşüyorsun. Dirseğin taşa çarptığı için kanıyor. Özür dilerim sevgilim...

Hemen gitmeni söylüyorum sana. Anlamıyorsun. Düştüğün yerde öylece duruyorsun.

"İntihar mı edeceksin?" Gitmeni tekrarlıyorum. Belki de son dakikalarımızı hatta saniyelerimizi yaşıyorduk. Gözlerim iflas etmiş bir vaziyette senin gözlerindeydi. Büyük ihtimal ağlıyordum.

O an senin gözlerinde bir duygu gördüm... özlem...
Senin gözlerinden de bir yaş damlıyor. Bu sefer yansıma değildi. Gerçekti.

"B-ben." Ağzımdan hıçkırıklar kaçıyor. Sen ayağa kalktığın anda git diyorum. Elini saçıma götürmeye çalışıyorsun tekrardan itiyorum seni. Her an ölebilirdim. Hatta o da ölebilirdi. Adamın görüş açısını kapattığı için vurulma riski vardı ve ben buna izin veremezdim.

Tepeye baktığımda adamın bana doğru nişan aldığını gördüm. Jungkook'u kenara ittim ve bir iki adım geriye gittim.

Hoşçakal diyebildim sadece. O kadar kısık çıkmıştı ki sesim, duyman mucize olurdu. Elini bana doğru uzattığın anda kalbimin orada bir acı hissediyorum. Bu sefer cidden ayağım kayıyor ve kendimi boşlukta buluyorum.

O an herşeyi unutuyorum. Tekrardan... bir daha unutmamak üzere. Bir anlık unutmadan sonra hatırladığım ve hatırlayamadığım tüm anılar bir film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor.

Annemin mezarı... babamın her gece ağlaması... parkta terkedilişim... seninle tanışmam... kızımız daha karnımdayken elini karnımın üzerine koyup gülümsemen... kızımızın kalp atışları ve kahkahaları...

Sırtım soğuk suyla buluştuğu anda maviliğine hasret çektiğim o deniz farklı bir renk alıyor. Yavaşça dibe batıyorum. Gözlerim kapanmak üzere. Gökyüzü ne ara kırmızı olmuştu? Yoksa sen maviyi bir daha görememem için kırmızıya mı boyadın sevgilim?

Yanımda duran kolyemi görünce gülümsüyorum. Demek buraya düşmüştün. Bulunmak için sence biraz geç kalmadın mı? Oysa...

Gözlerim sonsuzluğa açılan kapıyı aralıyor.

Alzheimer🌹 JJK  ✔Tamamlandı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin