Alzheimer🌹 JJK ✔Tamamlandı

최후의🍂 Final

Gözlerimi en son hatırladığım kırmızılıktan başka bir yerde açıyorum. Bizim kayalıkta. Ne zaman burada oturmuştum?

Güneş gözlerimi alırken oturduğum yerden kalktım. Yavaşça arkamı dönüp evimize gidecekken gördüklerim ile duraksıyorum.

Sen... kızımız... bizim çocuklar... bir mezarın başında neden ağlıyorsunuz? Kim öldü ki?

Gözümün önündeki saçı geriye atıyor ve senin yanına geliyorum. Gözlerin en son hatırladığım o kızıllık ile aynı renkteydi. Neden ağladın sevgilim? Kızımızın önünde diz çöküyorum ama o daha beni göremeden babasının bacağına sarılıyor ve daha sesli bir şekilde ağlıyor.

Kızımızı ağlatan kişi kim?

Bizim çocuklara çevirdim gözlerimi. Senden bir farkları yoktu. Hoseok başını Jin'in başına yaslamıştı. Hıçkırıkları kulağımı dolduruyordu. Onu ağlarken gördüğüm zaman bende direk ağlardım ama şimdi neden ağlayamıyordum?

En sonunda akıl ettiğim mezara bakıyorum. Burası kayalık olmasına rağmen nasıl gömmüşlerdi?

O an anlıyorum ki bu bir mezar değil bir anıt... üzerinde ise...

Ölmüştüm...

Yavaşça geliyorsun yanıma. Elindeki bana hediye etmek istediğin ama benim yüzümden denize düşen kolyeyi anıtımın üzerine koyuyorsun.

"Kalbimi vereceğim kadın artık yokken ne yapabilirim?  Pişmanım... çok pişmanım... dönmen için canımı veririm..." elini saçına geçiriyorsun. Elini çekmek istiyorum ama sana dokunamıyorum. İçinden kayıp boşluğa düşüyor elim.

"Ben seni sevmeyi hiç bırakmadım inan bana... sadece çok kızgındım... çok pişmanım..." nefesini düzenleyemiyorsun. Yanına gelen kızımız sana sarılıyor. Saçlarını öpüyorum meleğimin... hissedemiyorum...

Artık bir şansım yok.

Dönmeyeceğim.

Ama özleyeceğim ve seni bekleyeceğim sevgilim...

Yavaşça ayağa kalkıyor ve sırtımı dönüyorum sana. Gökyüzü sonunda mavi olmuştu. Bulutlar vardı. Rüzgar hafiften esiyordu. Tam benim sevdiğim gibi...

Renkler beyaza dönerken sen ve kızımız yavaş yavaş kayboluyorsunuz. Her türlü acının yaşandığı bu kötü dünyaya veda etme zamanım gelmişti. Pişmanlıklarım vardı ve bunun en başında yaşamak geliyordu.

Elveda...