Alzheimer🌹 JJK ✔Tamamlandı

열 아헙💐19

Zamanın hiç geçmediği bugünlerde televizyonu açıyorum. Hava durumu programları sıkıcı geliyor ve gezinmeye devam ediyorum.

Ekranda aniden beliren yüzünle beraber heyecandan ayağa firlıyorum ama alttaki olay yazısını görünce yüzümdeki gülümseme soluyor.

"Ayrıldığınız doğru mu efendim? Gerçekten o dillere destan aşkınız bitti mi?" Kafamı iki yana sallıyorum. Bitmedi diye sayıklamaya başlıyorum sen ise duygusuzca döküyorsun o kelimeleri.

"Resmi olarak ayrılmadık. Evliyiz ama evet... aşk diye birşey yok ortada. Kızımız bende kalacaktır. Başka sorunuz varsa da cevaplamayacağım. İyi günler." Ellerimi saçlarıma geçirip birkaç dakika boyunca hayır! diye bağırıyorum.

Telefonum ikide bir titrerken elime alıyorum. Birkaç ay önce koyduğumuz fotoğrafın altına gelen yorumlar olduğunu farkediyorum. Ne kadar istemesem de okumaya başlıyorum.

"Ayrılmışlar mı? Cidden mi? Hiç beklemezdim!"

"İyi oldu iyi. Oppam bana kaldı kkkk~"

"Zaten çirkindi. Oppam daha iyilerini hakediyor."

"Kızlarına kötü örnek oldular. Acıdım."

"Duyduğuma göre kadın bunamış!"

"Loser!"

"Zavallı~ kkkkk"

"Gerçekten de hasta olmalı yoksa kızının velayeti ona verilirdi. Yazık."

"Dillere destan aşkları mı??? Bence kadın onu kullandı!"

"Ben olsam intihar ederdim. Zaten ona bu dünyada yer yok kkkk"

Telefonu duvara fırlatıp kırmadan önce pek te temiz işler yapmayan bir arkadaşımı aradım. Ondan birisinin numarasını aldıktan sonra telefonu gerçekten duvara fırlattım. Tuzla buz olmuştu. Aynı bizim aşkımız gibi...