Alzheimer🌹 JJK ✔Tamamlandı

여덟🌹8

Arabadayken geri gelen anılar ile Hoseok'a teşekkür ediyorum. O olmasaydı belki eve hiç dönemeyecektim.

İçeri davet ediyorum onu. Pratiklerden dolayı zayıflamış bedeni ile L koltuğa oturuyor. Bende karşısındaki tekli koltuğa geçiyorum. Bu koltukta hep sen otururdun...

Olayları dinliyorum ondan. Senin zor dönemler geçirdiğini söylüyor. İsmin yine kalbimi hızlandırırken kızımızı soruyorum.

Seninle beraber üyelerin evinde kaldığını öğreniyorum. Kalbimi bir sızı kaplarken elim istemsizce sol yanıma gidiyor.

'Neden anlatmadın?' Dedi. Başımı eğip bir süre düşünüyorum.

Korktum dedim. Jungkook kızını alzheimer olan annesine bırakmaz, boşanır diye düşündüm dedim.

Başını iki yana sallıyor ve ayağa kalkıyor. Bende kalkıyordum ki önümde diz çöküyor. Ellerimi ellerinin arasına alıp bir süre çökmüş yüzüme bakıyor.

'O seni her halinle severdi.' Dedi ilk önce.

'Bizimle tek kelime konuşmuyor, sadece kızıyla bir iki sohbet ediyor o kadar.' Dedi. Senin suspus olduğunu öğrenmek tuhafıma gidiyor.

'Sen onu tamamen kaybettin.' Diyor ve ayağa kalkıyor. Anında bende kalkıyorum ve kolunu tutuyorum. Neden diye bir soru kaçıyor çatlamış dudaklarımdan.

Gülümsüyor ve elimi kolundan çekiyor. 'Çünkü o sana herşeyin vermişken, anlatmışken sen ona bu meseleyi anlatmadın,sakladın...Sana güveni de bitti aşkı da...' son duyduğum ses kapının kapanma sesi oluyor.