Unheard Feelings. { Under Editing }

Chapter 12.

Chapter 12.

Jazen Kurt Schneider POV

"JAZEN KURT! kinakausap kita ng maayos." Singhal sa'kin ng magaling kong ama. Kanina niya pa kasi ako kinakausap tungkol sa mga walang kwentang bagay pero hindi ko siya pinapakinggan.

"So? Ano naman? Tsaka narinig ko naman na ah, bakit paulit-ulit mo pang sinasabi nakakarindi na alam mo 'yun." Susuntukin na sana niya ako.

"Sige tuloy mo! yan lang naman kaya mo di'ba ang manakit ." Natauhan yata siya kaya binaba na niya 'yung kamay niya.

"My bestfriend arthur and her wife althea wants to see you in person bago sila bumalik sa states you better go." Mahinahon na niyang sabi.

"Do whatever you want dad, kahit naman tumanggi ako ipipilit mo pa rin naman." Walang gana kong sabi. Mabuti pang umalis na ko bwiset talaga sira na naman araw ko!

Lagi na lang siya ang nagdedesisyon sa lahat ng bagay, minsan nakakairita na buti nga tinatawag ko pa 'yang dad eh sa kabila ng lahat ng ginawa niya, he's a demon.

Lumabas na ko ng bahay, i really need her right now. 

"Young master ihahanda ko na po ba ang sasakyan?" Tanong sa'kin ni mang kiko. 

"Hindi na mang kiko, i'm driving my lamborghini." Tumango naman siya at umalis na. Dumiretso ako sa garage. I really miss her it's been a year since the last time i visit her.

Buong biyahe tahimik lang ako at pinipigilan ang emosyong isang taon ko ding kinimkim. Mabilis naman akong nakarating sa destinasyon ko.

"East cemetery." Bulong kong sabi. It's been a year since the last time i went here. 

Bumaba na agad ako nang sasakyan at nagsimula nang maglakad papasok ng cemetery, ang creepy pag ikaw lang mag-isa lalo na siguro pag gabi. There she is 'Mariestella Cruz Schneider'

"Hi there beautiful! Did you already know that i missed you so much." Inalis ko ang mga dahon sa puntod niya at nilapag ko na ang binili kong orchids her favorite.

"Sorry kung ngayon lang ulit ako bumisita hindi ko pa rin po kasi matanggap eh. Ang sakit pa dito oh." Turo ko sa puso ko, then a tear just fell from my eye.