NAZ VE İLKER...
Aşk kızı yakaladığında, İlker çok uzaklara gitmişti.
Sonra İlker tutuldu o aşka, ama bu sefer de Naz vazgeçmişti.
İki inatçı, iki delidolu gencin savaşı da o zaman başlayacaktı.
"Gururumu uzaklarda bırakıp sana geldim. Şimdi sevdamı...
Güzel ve sanırım çok beklenen bir bölüm sizlerle =)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sertaç eve girdiği an ceketini çıkardı ve bakıcıya, “Hemen Eylül’ü getir,” dedi. Sevda ise sinirliydi çok ama çok sinirli. Bu kızı bir çok kez uyarmıştı bu konuda. “Neden ilk ateşi çıktığında aramadın sanki? Bu daha öncede yaşadık Bahar. Bu kızın ateşi inatçı, bilmiyor musun?”
“Sevda abla bu kadar yüksek değildi başta, düşer diye düşündüm ama-” Ayakkabısını çıkaran Sertaç “Eylül’ü ver!” diye bağırarak araya girdi. “Sonra hesap kısmına geçersiniz.” Kız hızla odaya gitti ve üzerinde sadece iç çamaşırları olan kızı adamın kucağına verdi.
“Banyo ne tarafta?” diye Sevda’ya sordu. Sevda ilerideki kapıyı gösterince, Sertaç hızla oraya gitti. Sevda da bakıcıyı yollayıp, adamın peşinden banyoya geçtiğinde kapalı klozete oturttuğu kız ile konuşmalarını dinledi.
“Şimdi Eylülcüm sen deniz kızının hikayesini biliyor musun?” üstündeki tişörtü çıkarınca Sevda yutkundu. Ne yapıyordu bu?” “Hayır, bilmiyorum,” diyerek halsiz bir şekilde konuştu kız.
“Denizkızı çok güzel ve cesur bir balıkmış. Buz gibi suda bile yüzermiş. Sen de buz gibi suda yüzebilir misin?” pantolonunu da çıkarıp, boxerla kaldı. “Hayır, üşürüm.”
“Ama ben seni bırakmayacağım. Tamam mı? Benim kucağımda olacaksın.” Jakuzinin suyunu ayarlayıp dolmasını bekledi. Sonra Sevda’ya döndü. “Arabada spor çantam var. Getirebilir misin? Yedek iç çamaşırına ihtiyacım olacak.”
“Ta-tamam.” Sertaç Eylül’ü kucağına alıp, jakuziye oturdu. Kızı göğsüne yasladığında gözlerini yumdu. Sanki yüreğini delip, içine yerleşmişti o an.
Kız soğuk suyun etkisi ile ağlayınca, onun sırtını okşamaya başladı. “Şişş... Yanındayım. Bırakmıyorum seni bak.”
“Bırakma...” dedi ağlamalarının arasında. “Bırakmıyorum güzelim, bırakmıyorum.” Sevda ona çantasını getirdiğinde gördüğü manzara ile donup, kalmıştı. Hayatında gördüğü en muhteşem manzaraydı. Girdiği o büyülü andan Sertaç’ın sesi ile çıktı. “Havlu?”
“Veriyorum.” Kızının bornozunu giydirirken, Sertaç’a da havlu uzatmıştı. “Üstüne sadece iç çamaşırlarını giydir. Ateş düşürücü var mı? Yoksa alıp geleyim.”
“Yok, iki çeşit de var. Yeni vermiş ama.” “Tamam o halde.” Sevda çıkınca banyodan o da hızla üstünü değiştirip, yanlarına gitti. Sevda kızını giydirmiş saçlarını kurutuyordu. Sertaç da kızın yanına oturdu. Hala bitkindi. “Doktora götürelim mi?”
“Bir saat bekleyelim, eğer düşmezse götürürüz,” dedi Sevda saç kurutma makinesini kapatarak. Sonra da yerine koymak için odadan çıktı. Sertaç kızı yatağa yatırdı. “Yanımda uyu,” dedi Eylül adamın elini tutarken.
