JAGS (Just Another Gangster Story)

JAGS Part II: For the Love of Johann Ch. 15

JAGS (Just Another Gangster Story) Part II

For the Love of Johann

ⓒiAmJulie, 2014

Chapter Fifteen

Ang daya daya..

Ang unfair lang talaga.. Bakit naman kasi ganun. She's doing all that she can.. She's giving all the efforts that she can give. But why is it like this? Looks like all her efforts will be put down to waste. Gustong gusto na niyang humiyaw at magwala. Gusto niyang may mapagbuntunan ng frustrations niya.

Argh.. She wanted to go out and have fun. Pero para namang nananadya ang panahon. Ang lakas lakas ng ulan sa labas at hindi makakabuti kung sa daan pa siya aabutan ng baha. Being stranded in the center of a flooded street is the last thing she need right now. Kaya eto siya ngayon. Nakatanaw lang sa labas ng bintana ng bahay niya with a cup of hot choco as her company.

"Hay.. Buti ka pa hot choco, may tamis.. Ang lovelife ko kaya, may pag-asa pa?" Tanong niya sa sa mug na kaharap niya.

She stared at the hot choco as if waiting for a reponse. Then laugh afterwards. Para naman siyang timang eh. Ganito ba talaga ang "broken hearted effect"? Nababaliw na? She looked at her reflection in the window pane. She can't recognize herself anymore. Eto na ba talaga siya? Parang kelan lang gusto niyang makalimot, tapos ngayon iba na ang sitwasyon. Ano pa kayang mangyayari sa kanya sa susunod? Maybe if she were to undergo psychoanalysis, walang dudang idedeklara ng psychologist na neurotic siya at kailangan niyang sumailalim sa sessions of pychotherapy.

She let out a deep sigh and finished her cup of hot choco. She went directly to her room and lied down in her bed. She cuddles herself underneath her comforter. Bilyon-bilyon ang tao sa mundo, pero mag-isa lang siya sa sarili niyang mundo. Sobrang busy ang mga tao sa kani-kanilang buhay, pero siya, busy ang utak niya sa kaiisip sa mga pangyayari sa buhay niya ngayon.

She really feel so lonesome today. Plus the fact that nobody seems to remember her. Wala man lang naligaw na text sa cellphone niya mula sa mga kaibigan niya. Maybe their busy on their own lives.. their own happy lives.

At siya, magpapakalunod na lang sa ka-bitteran niya.

"Wish you were here, Mommy.." she said as a tear fell from her eye.

***

".. someday you will find me, caught beneath the landslide.. In a champagne supernova in the sky. Someday you will find me, caught beneath the landslide.. In a champagne supernova, champagne supernova in the sky..

Infairness, maayos namang kumanta si Kurt. Maayos. Meaning, tumatama naman ang boses niya sa tono at tyempo. Okay na din. Hindi naman masama sa pandinig. Tutal, sila din lang namang dalawa ang nakakadinig ng boses nito. Nagtext kasi ito sa kanya kanina na maggala naman daw sila. Kesa naman sa buruhin niya ang sarili niya sa bahay, sumama na siya. Tsaka para maiwasan na din niya ang labis na pag-iisip. Kaya eto, videoke ang na-tripan nila.

"Hey, Jane. Madaya ka ah. Bakit parang ako lang yung nag-eenjoy?" Sita sa kanya ni Kurt.

"Who said i'm not enjoying? Kakatuwa nga eh. Parang gusto ng magreklamo ng mic sayo." Biro niya dito.

"Ah ganun. Why don't you sing too? Oh, ikaw naman para fair.."

"Oh no, thanks. Ayos lang ako. Mas trip kong pakinggan ka na lang."

"Asus, Jane. Para kakanta ka lang. Mahihiya ka pa eh ako lang naman ang makakadinig. Besides, you want some fun din naman diba? C'mon, sing the next song."

Atubili niyang inabot ang mic na ibinibigay sa kanya ni Kurt. Kakahiya namang tanggihan niya ito. Para isang kanta lang naman. Kaso, di naman siya magaling kumanta. Sakto lang.. tumatama din naman sa tono at tyempo.