Owner Of My Heart

Chapter 9

I never told anyone about my weird dreams na marahil parte ng alaala ko. I don't want to pass out again and make the island people worry.

But pass na tayo doon, anong gagawin mo pag narealize mo na gustong gusto mo ang isang tao?

I sighed.

I don't know what to do. Nakatingin ako kay Kai hababg nakaupo siya sa dalampasigan. Parang ang lalim ng iniisip niya. His eyes was fixed in the sea and for me he's perfection. I liked him because he cares for me kahit na napulot niya lang ako sa dagat he treated me more than what I deserve. Hindi lahat ng tao kayang kumupkop ng hindi kakilala, siguro sa iba magiging pabigat lang ako pero sa kanya hindi ko naramdaman na iba ako.

That's why I liked him, his heart is as pure as the blue sky that makes you feel good even just staring at it.

There are times na hindi mo mabasa ang iniisip niya and it makes him more beautiful.

The way his dark eyes gaze makes me wonder like I wonder what's beyond the black skies at night.

Pero simula noong insidente ang hirap niya nang kausapin. Kasi nga swerte mo na lang kung kausapin ka niya.

Isang tanong isang sagot.

Mas naging mahirap siyang basahin. His eyes became darker than before. Hindi ko to naisip noon pero ngayon na matagal na ako na kasama siya I realized how stranger he is in this place.

It feels like he doesn't belong here.

Like the universe itself he's a beautiful mystery you would want to explore but you're not capable of.

Kahit medyo labag sa kalooban ko pinilit ko ang sarili na lapitan siya.

Every step makes me want to back out.

Simula ng nalaman ko sa sarili ko na gusto ko siya hindi ko na alam kung paano makitungo sa kanya.

Theres a big wall of awkwardness.

Indescribable sensations and involuntary actions.

Tulad ng ginagawa ko ngayon. Nakatayo na ako sa gilid niya.He's now watching the waves smoothly pushing and withraw itself in the white powdery sands.

''H-hi Kai''
Kumaway pa ako.
And it's not right! Bakit ako nag hi? Hindi ako nag ha-hi sa kanya and he knows it kung sinapak ko siya pwede pa.

Still he's silent.

Agad ko na binaba ang kamay at umupo sa tabi niya.

A-anong iniisip mo?

Right Ariah. Hindi ata normal na itanong ng iniisip niya considering his silent dilemma this past weeks.  Akala ko na hindi siya sasagot.

Pero..

Iniisip ko na dalhin ka sa bayan Arriah.

Nagulat ako.

Bayan? Ano naman ng gagawin ko doon?
Im nervous

Siguro panahon na para tulungan kitang hanapin ang pamilya mo.
Anim na buwan ka na dito Arri, magaling ka na rin.

So ito pala ang iniisip niya.
Now I'm convinced approaching him is certainly a batshit idea.

My heart tightened with that thought. I swallowed that lump in my throat. Ibabalik niya ako. Ayaw na ba niya na nandito ako?
Pabigat ba ako sa kanya?

Matagal na ako dito Kai pero walang naghanap saakin. May mga taga isla na pumupunta sa bayan pero wala din silang balita na may nawawala. Di ba?
Kaya baka putok ako sa buho.