Hem sınav haftam gelmeden hem 3K olmanın şerefine yeni bir bölüm yazmam gerektiğini düşündüm. Beğenip yorum yaparsanız cidden motivasyonum artıyor. Ha birde neden kapak seçmeniz için koyduğum kapalardan birini yapmadım derseniz sonradan bu resmi buldum ve çok hoşuma kaçtı bende kapak yapmak istedim olmamışsa söyleyin vee 3K için teşekkür edip sizi bölümle baş başa bırakıyorum.
İyi okumalar...
OY SINIRI:10👍🏼
...
Jungkook
Şirketin önündeydim ve heyecandan terleyen avuç içlerimi pantolonuma sildim. Neden heyecanlandığım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu sanırım biraz da sinirli olduğumdan kaynaklıydı. Çok düşüncesizce davranmıştı kırılmıştım hatta hayır kırılmak hafif kalırdı. Ama bunu da tek düzeltebilecek kişi Jimin'den başkası değildi. Bu iklem beni deli ediyordu kalbimde çiçekler açtırmıştı kendimi değerli bir mücevher gibi hissetmemi sağlamıştı ardından her şeyi bir anda un ufak edip yıkmıştı. Bunlara rağmen ben de hala onunla konuşmak için peşinde geziyordum. Ah aşk sen nelere kadirsin.
...
Kapıyı tıklattım ve cevap beklemeden içeri girdim. Göz teması kurmadan arkamı dönüp kapıyı kapattım ve bir süre öylece bekleyip derin nefesler aldım. Evet nefes egzersizimiz de bittiğine göre Jimin'e dönebilirdim.
Arkamı dönmemle her ne kadar bıkkın durmaya çalışsada gözlerinin parladığına yemin edebilirdim. Biliyordum söylediklerinde ciddi olmadığını gerçi bilmesem buraya kadar gelmezdim.
Masasına ilerledim ve masanın hemen önündeki tekli deri koltuğa oturdum. Bir süre bakıştıktan sonra sessizliği bozan o olmuştu.
"Sana gelmemeni söylemiştim. Şimdi defol odamdan Bay Jeon Jungkook."
'İyiki geldin sevgilim sana çok ihtiyacım var.'
Jimin'in aslında bunları demek istediğini biliyordum. Bende Jungkook isem bu kelimeleri onun ağzından duyacaktım.
"Bende seni özledim sevgilim. Birazdan işimin başına geçmem gerektiği için çok detaylı konuşamayacağız ama en azından kafamızdaki soru işaretlerini giderelim. Daha doğrusu sen benim kafamdakileri gider."
Konuşmasına izin vermeden devam ettim.
"Bir, neden benden birden uzaklaştın?"
"İki, o gün ben gitmeden önce ailemle ilgili neden öyle bir şey dedin?"
"Üç, bunu tüm kalbimle söylüyorum öyle bir şey ode olsa sana olan güvenimi ve sevgimi dile getirdikten sonra öyle bir şey de olsa seni kaybetmeyi göze alabileceğimi zannedecek kadar GERİZEKALI MISIN?"
Sinirlenmiştim konuşmamın sonuna doğru ayağa kalkıp bağırmamın nedeni buydu sanırım. Sinirlenince gözüm hiçbir şey görmüyordu ve bazen ne yaptığımı hatırlamadığım bile oluyordu şu an tek istediğim o zamanlardan birinde olmamak.
Şaşırmıştı bu kadar sinirlenmeme mi şaşırmıştı yoksa söylediklerime mi bilmiyorum ama artık yüzüme bakmayı bırakıp konuşmalıydı yoksa kuduracaktım.
"KONUŞSANA!"
"Hey Jungkook sakin ol."
"Nasıl sakin olmamı beklersin beni bırakıp gittin ilk defa Tae dışında birilerine sırtımı yaslamıştım. Bana insanların hepsinin kötü olmadığını bazılarının güvenilir olduğunu sen hissettirmiştin. Am şu an yine tek başımayım."
Gözündeki hayal kırıklığını görmüştüm. Aynı o gün benim gözümdeki ifadeye benziyordu. Ne yapacağını şaşırmıştı belli ki. Sadece boş boş bakıyordu.
"Jungkook ben özür dilerim tamam mı? Sadece artık git."
