Pas Djallit ✔

16.- shikime

I kishte hapur dy, tre herë sytë dhe në pas i kishte mbyllur sërish. Doktori kishte thënë se kto ishin normale, kishte tre ditë në koma dhe tani kishte filluar të zgjohej nga pak.

Hapi sytë sërish, tani ishte me e vetëdijshme. Pa përreth duke lëvizur vetëm kokën.

- Kam vdekur!? - tha duke parë tavanin e bardhë. - "Thonë se hijet e të vdekurit jan trasparente ndaj prekjes". - mendoi duke drejtuar gishtin tregues drejt syrit të saj.
- Auuu, jam gjall. - filloj të qeshë pa e kuptuar se dikush po e shihte çuditshm.

Po qeshte ne mënyrën e saj ku dhe sytë i bashkoheshin buzëqeshjes se saj.

Ishte bërë si të kishte parë një fantazëm. Si mund të qeshë ajo në një moment të till. Të qeshësh teksa kthehej nga vdekja. Kjo vajzë ishte çuditëria vetë!.

Duke qeshur ktheu kokën në anë tjetër për tu ndeshur me shikimin e tij. Dukej i ftohtë , por jo në mënyrën e egër, dukej me shume si pendes. Mund të kishte dhe rreze mëshirë be sytë e tij.

Buzëqeshja që kishte u zvogëlua pak, po mundohej të ngrihej por kur ndjeu trupin të dhimbte u shtri përsëri.

- Nuk duhet të lëvizësh shumë. Do të lendosh plagën. - tha duke marrë një karrige dhe u ul pak më larg shtratit të saj.

- T'i duhet të jesh ai " Bej si them un, por mos bej si un ".- iu referua herës se fundit që ai u plagos dhe që ditën e parë që u zgjua u ngrit.

- Tjetër gjë un , dhe tjetër ti. - tha duke e egërsuar shikimin e tij.

" Sytë e tij, mund të trembin këdo me atë shikim si ndonjë kafshë e egër, por me të ishte tjetër gjë. Ajo ishte ndryshe , çdo gjë e merrte të mirëqenë. Sytë e tij mund edhe të vrisnin por atë vetëm sa i shtonin disa flutura në bark. Që dëshironin të dilnin sa me pare. Të ndjente pran vetes , parfumin e tij, të ledhatonte fytyrën e tij me mjekrrën jo plotësisht të rruar. "-ky mendim e bëri të qeshte duke parë thellë sytë e tij . E kishte humbur sensin e kohës dhe po vështronte atë duke buzëqeshur, si e çmendur , si një iluzionuese e zonja që ishte.

- Je mirë. - dora e tij kishte disa çaste që valvitej para fytyrës së saj.

- Mhe, mund të në sjellësh pak ujë. - tha ajo, dhe ai shfryu pak dhe u ngrit të mbushte një gotë në ujë.

- S'te kuptoj ty? - tha dhe ajo ishte sy e veshë tek ai. - Si ka mundësi që të mos friksohesh nga çfar pe??

- Jam goc e fort un. - tha ajo duke qeshur.

- Dukesh. - tha seriozisht.

Donte të thyente pak egoizmin dhe optimizmin e tij. Por ajo që ajo quante optimizm për të ishte pesimizëm , ai nuk vepronte për çfar shihte, por për çfar ndjente. Dhe ndjenjat e tij nuk lidheshin me ndonjë lumturi të pakuptimtë si e saj.

- Pse je kështu ? - tha ajo pasi piu pak ujë në ndihmën e tij.

- Si kështu? - pyeti si te mos e dinte fare për cfar ajo po fliste.