Pas Djallit ✔

6 - E çmendur

Një prekje, që shkrin akujt e një zemre, është prekja e një Engjëlli kundrejt djallit

__________________________________________________

E shkuara të ndjek pas dhe në të tashmen, mendon se i je larguar se e ke fshirë nga memoria por jo, ajo është akoma aty. E freskët, asgjë nuk është tharë, as gjaku, as trupat, as kujtimet.
Nata, ah kjo nata që zgjon te gjitha demonët e kujtimeve tona.

Nata është e vetmuar, dhe si dhurat sjell kujtime.

Mjaftonte vetëm një emër që atij ti ktheheshin kujtimet "Feliks".
Kishte pasur shumë përballje me të por nuk i kishte dhënë kurr fund.

" Vite me pare, shumë vite me pare, para se ai të vinte në kte jetë, një grua kishte dalë nga jeta e ferrit. Kishte shpëtuar nga ajo botë e mafias, ku punonte si prostitutë personale e bossit të Sicilisë. Mundi të largohej që atje dhe u strehua në Romë, atje ku takoi të atin e tij. Ai e gjeti fare të vetme në një cep të improvizuar si strehë për të. E mori në shtëpi, e ndihmoi të merrte veten dhe u kujdes për të. Për të krijuar më pas një strehë dashurie. Por sa zgjati ajo vallë... "

E shkuara të ndjek nga pas...

______________________________________________________

- Një vijë o k*ar se do përfundosh shtatë pash në dhé pastaj - qeshte Gabrieli duke i rënë pas kokë Kristianit. - shiko sa ke ndar 1,2,4,7 - thoshte teksa mundohej të numëronte.

- O Pa*l po jan 8 vija - Ja priste Kristiani.

Raffa i shikonte pa ndonjë interes të madh. Ndoshta ashtu bënte dhe ai pasi bëhej dru . Qeshi pak duke imagjinuar veten në një pozitë të till.

- Prap kan përzier kokainën me vodka. - tha Arlo i cili sapo hyri në dhomë.

- Haha po ,tani po mundohen të nxjerrin qimen nga qulli. - ja kthu ai duke qeshur.

- Mir Gabrieli se s'ka kush e rreh, po ky tjetri, me duket e ka marr malli për ndonjë take kokës. - qeshte Arlo duke parë budalliqet e shokve të tij.
- Gjithsesi, zbulova të reja në lidhje me Feliksin. - tha ai serioz tashmë.

- Çfarë? - iu afrua me afer tjetri.

- Ka bërë disa pakte në Amerikë, me personat me të pasur ktu. - tha ai teksa ndizte një cigare. - Mendim i zgjuar për pastrimin e parave. - tha pasi e thithi njëherë.

Po mendohej për pak. Pse duhej të zgjidhte kte rrugë ai. Kaq të kollajte për tu fshehur ndaj autoriteteve.

- Çfar mendon të bësh. - tha ai duke parë Raffaelin në sy.