Pas Djallit ✔

26- Kërcënimi

-Feliks. - tha tek dalloi situatën e tjetrit që qëndronte me kurriz nga dritarja.

- Kush guxoi të të prek ty. - tha, duke shkuar pran saj.

Errësira ia bënte të vështirë shikimin. Nëse ai do ta shihte në atë gjendje, do kuptonte çfar kishte ngjarë.

- Askush, nga e nxore kte . - tha duke u drejtuar në errësirë drejt banjos.

Mori një robdisham që të mbulonte këmishën që mbante veshur.
Nuk donte që ai ta shihte në atë mënyrë.

Ndezi dritën dhe ai ishte ulur mbi shtratin e saj.

- Me than se ke kaluar shumë kohë me Raffaeli.

"Raffaeli... "

- Nga e njeh ti atë, çfar keni sëbashku. Ndoshta ndonjë prishje pazaresh në siguri. - inorizoi kte të fundit.

- Nuk besoj se do ta dish kto gjera. - tha duke shkuar drejt saj.

- Dua ti dije. - tha e vendosur.

- Melen, Melen, Melen, s'kam ardhur të rrëfej punët e mia ktu. - tha duke qeshur djallëzisht. - Gjithmon jam munduar të bëj përshtypje ty, në mënyrën tënde. Me pas fillova dhe mendova, pse të mos e bëj në mënyrën time. - tha shumë afër saj, me një shikim rrënqethëse për të.

- Ti je i çmendur, dhe besoj se e ke të qartë se kurr nuk do ti hedh sytë ty. Nuk me pëlqejnë njerzit që tjetër jan dhe tjetër hiqen si ti dhe Raffaeli. - tha me nerva. Po i neveritej gjithçka, në ato momente donte vetëm të ishte mbi shtratin e saj dhe të qante pa pushim.
Por me sa duket diçka tjetër është servirur për të.

Një buzëqeshje djallëzore erdhi nga ai.

- Ti mendon se unë po tallem. Se po bëj klishe për te nevrikosur. Ncnc e ke gabim.
Dhe mos me krahaso me Raffaelin, do të tregoj se jam shumë me ndyshe.

- Çfar do nga un Feliks? Jam e lodhur.

- Të martohesh me mua! - tha tjetri dhe ajo e pa për pak çaste në sy.

Filloi të qeshë me të madhe. Sikur ajo të ishte shakaja e vitit. I dukeshin të pabesueshme kto fjalë. Duhej të ishte çmendur ai .

- Të duket për te qeshur. Shiko ktu atëherë. - Nxori nga xhepi një telefon, pamjet që shfaqeshin në të ishin pothuajse të paqarta.

E pa paksa më vëmendje dhe buzëqeshja i iku.

- Çfar po mendon të bësh? - pyeti kur pa se pamja në telefon ishte dhoma e të atit.

- Pas disa sekondave një fatkeqësi do të ndodh. Dhe kjo varet nga ty. Zgjidh Melen. - tha duke qeshur djallëzisht.

- Aha nuk ja vlen të shkosh. Ajo caktivizohet vetëm nëse un them të caktivizohet.
Tik, Tak, tik Tak po të ikën koha. - ishte midis daljes nga dera dhe hyrjes në dhomë.
Kishte filluar të qante.

- Do të martohesh me mua Melen. - tha dhe nxori nga xhepi një telekomandë. Dukej se ishte për të përshpejtuar procesin e bombës.

Vendosi gishtin e madh në telekomandë dhe frymarja e saj u përshpejtua.

- Në rregull, në rregull pranoj veç caktivizoje tani, tani të thash. - tha duke shkuar afër tij dhe po e godiste mbi kraharor.

- Caktivizohu. - pëshpëriti afër telekomandes. Dhe ajo ra në shesh duke qarë.

Dy të keqe ne nje dite. Si duket Raffaeli dhe Feliks kishin shumë të përbashkëta.
Apo jo?

U ul në një nivel më të dhe i la një puthje në ball. Me pas u largua drejt derës.