Chapter:8

245 28 6
                                    

Түнэр харанхуй ноёрхож саарал утаан дундаас ногоон нүд нааш цоо ширтэнэ. Түүнээс гарах утаа биеийг минь ороож бүхэлд нь хөлдөөж буй мэт хөшөөж орхив. Чихэн дээр минь орилох дуу хоолой БИ ЧАМТАЙ ХАМТ БАЙХ БОЛНО. Сүүлийн нулимсаа дуслуулан байн түүний үгийг сонсоод тэр харанхуй нүх рүү унаж буй мэдрэмж дахин төрж зүүд нойрноосоо сэрнэ.

Дахиад л хар дарж байна. Хананд байх цагийг харахад шөний 3 цагийг заана.

"Хэцүү байгааг чинь мэдэж байна. Гэхдээ хувь тавиланг бурхан л өөрчлөх байх. Бид нар шиг сул дорой хүмүүс бас шулам нар юу ч хийж чадахгүй." цонхны тавцан
дээр нааш харан суух хүн нааш алхасаар хажууд минь ирээд "Надтай хамт явах уу. Энд байх аюултай болохоор нуугдах хэрэгтэй. Би амлаж байна энэ бүх зүйлийг хурдан дуусгаад чамайг эргүүлж хэвэнд чинь оруулна гэдгээ."

Би "Чи хэн бээ....Жон...гүүг."

"Надад итгэх үгүй чинь хатаагүй гэхдээ чиний амь нас чухал учраас надтай яв."

Би "Надад юу тохиолдох юм бас хаашаа явна гэж би эмээгээ орхиж чадахгүй."

Жонгүүг "Эмээг чинь урт наслуулж чадна гэж амлаж чадахгүй ч чадах хэрээрээ хамгаалах болохоор үүнийг надад даатгачих тэр аюулгүй байх бол яг л өнгрсөн жилүүдийнх шигээ."

Би "Чи хэн юм бээ. Жэси хаана байна би түүнээс асуух зүйл байгаа болохоор түүнийг иртэл би хүлээх болно."

Жонгүүг "Би чамайг түүн дээр л аваачих гэж байна шүү дээ. Тэгээд яах юм энд эмээгээ ч тэр аюулд оруулан байж байх гэж үү."

Би "Аюул гэдэг чинь юу гэсэн үг юм."

Жонгүүг "Очоод тайлбарлаж өгье. Дагаад яв."

Би "Би эхлээд эмээтэй ярилцах ёстой."

Жонгүүг "Тэгвэл араас ирээрэй. Чи хаана очих ёстойгоо мэдэж байгаа шүү дээ. Энэ зүүлт чамд газарчилах болно."

Дахиад л хар дарсан зүүд үү.. Гэхдээ л миний санаа зовж байна. Аль хэдийн мэдээгүй болгон хөлтэй эмээ шөнө бүр хар дарж зүүдэлдэг өөртөө.

Би "Эмээ та унтаж байна уу. Би удахгүй буцаад ирнээ." унтаж буй эмээгийнхээ духан дээр зөөлөн үнсээд орны хажууд байх ширээний гэрлийг нь унтрааж өрөөнөөс чимээгүй гарна.
-
-
Жэси "Жүхён эгчээ."
Хаалгаар орохтой зэрэнцэн урдаас минь Жэси инээсээр гүйж ирээд гарнаас минь атгаад "Үнэхээр ирчихлээ ахаа баярлалаа танд."

Би "Сайн уу Жэси."
Чимээгүй сууж байсан тэр дээш өндийн
Жонгүүг "Ирчихсэн үү. Ийшээ суучих."

Secret_village ||CompletedWhere stories live. Discover now