თავი 7

156 15 0
                                    

სისხლი ეს სითხეა რომელიც ჩვენს ძარღვებში მიედინება,გვათბობს,გვაძლიერებს,მისით ვცოცხლობთ

გარდაცვლილებთ მჩქეფარე სისხლი არაფერში სჭირდებათ ამიტომ ცივ გაყინულ სხეულებში სისხლი თავისი დანიშნულების შესრულებას წყვეტს

თუმცა არის მომენტები  როცა სისხლს ჯერ არ დაუკარგავს თავისი ფუნქციის შესრულება...კვლავ გაუჩერებლივ მიედინება სხეულში და არ აპირებს გაჩერებას მაგრამ...ადამიანის დაუფიქრებელი საქციელის გამო...

-ჯონგუკ ამას ნუ გააკეთებ გთხოვთ

ყვირის და ჩაკეტილ კარზე ხელებს აბრახუნებს მედდა ამავდროულად ეხვეწება ახალგაზრდა ბიჭს შეწყვიტოს ის რაც კარს მიღმა დაწყებული აქვს

პასუხი არ ისმის მედდამ და ექიმებმა არც იციან  კონკრეტულად რას აკეთებს ბიჭი თუმცა იციან რომ ეს რაღაც მას ავნებს

სამაგიეროდ ჩვენ ვიცით რახდება კარს მიღმა

გატეხილი სარკის ნამსხვრევები ირგვლივაა მოფენტილი

შავთმიანი იატაკზე ზის ხელში უკვე წითლად შეღებილი ნამსხვრევი უჭირავს და გულამოსკვნილი ტირის

ტირის(?) ისეთ უხეშ არსებებს როგორიც ჯონგუკია საერთოდ გაეგებათ რამე ასეთი ემოციების...

რატომაც არა ბოლოსდაბოლოს ისიც ადამიანია

ცხელი ცრემლები წითლად შეღებილ იატაკს ეცემა,ბიჭის ჩაწითლებულ თვალები აღარაა ისეთი თაფლისფერი და ისეთი იდუმალი აღარაა ისეთი ძლიერი და პრინციპული

მათში ტკივილის მეტი არაფერი იგრძნობა თუმცა სისხლის მდინარეთ დაფარულ პალატაში არავინაა რომ ეს ტკივილი დაინახოს

ხელზე ღრმა ხაზები ემჩნევა რომლებიდანც წითელი სითხე არ წყვეტს დენას

-მეი მაპატიე

თავისთვის სლუკუნით ჩურჩულებს ბიჭი კვლავ აგდებს რამდენიმე ცრემლს და ისედაც უკვე დასისხლიანებული ნამსხვრევით ბოლო ყველაზე ღრმა ნაიარევს იკეთებს

spring flower under the water Donde viven las historias. Descúbrelo ahora