ფანჯრებს მიღმა აღმართული შენობები და ქუჩები რომლებსაც თითქოს ბოლო არუჩანთო ბიჭის გონებაში ძველ,ქვეცნობიერებაში ჩამალულ მოგონებებს აღვიძებდნენ და გარეთ გამოჰქონდათ
ქალაქი თითქოს არც შეცვლილაო ამ წლების მანძილზე
თითქოს შავგვრემანის ხათრით ყველაფერი უცვლელი დარჩა
მაგრამ მაინც,ეს ყოველივე ისეთი შოროელუ და უჩვეულო იყო მისთვის...
ბიჭმა დაახლოებით იცოდა რა გზითაც უნდა ევლო მანქანას ამიტომ ამაზე არც უფიქრია გონება სხვა რამით ჰქონდა დატვირთული
,,ხომ კარგად იქნება,, ,,ხომ მალე დავბრუნდები,, ყურადღებას ხომ მიაქცევენ,,
როცა ადამიანი რამეში თავდავიწყებით ხარ ჩაძირული დრო სწრაფად გადის
შავთმიანმა ვერც შენიშნა როდის მიუახლოვდნენ დიდ ნაცნობ სახლს.
მას შემდეგ რაც დაცვა დიდ რკინის კარს აღებს მანქანა სახლის ეზოში შედის და შავი მოტოციკლის გვერდით ჩერდება
შავთმიანს სახეზე ოდნავი ღიმილი ეფინება მოტოციკლეტის დანახვაზე,თუმცა მას მაშინვე იშორებს
მანქანიდან გადმოსულს მამამისი მხარზე ხელს ხვევს და როგორც ომიდან დაბრუნებულ გმირს ისე უღებენ მსახურები სახლის კარს
ბიჭის გონებაში ათასი აზრი ტრიალებს უნდა უხაროდეს მისი ამჟამინდელი მდგომარეობა...თუ ეშინოდეს მისი
-ჯონგუკ შეგიძლია ოთახში ახვიდე და დაისვენო სადილი ნახევარ საათშია მანამდე მოწესრიგდი შენს ნივთებს დაცვა ამოგიტანს ოთახში
-კარგი მ....
ბიჭი ენას კბილს აჭერს და უხერხულად მიემართება კიბისკენ
მართალია ყველაფერი დაიბრუნა მაგრამ ჩადენილი საქციელების შემდეგ არ იცის სურს თუარა ამ კაცისთვის მამას დაძახება
კიბეებს ნელა მიუყვება....არა უფრო სწორი იქნება ითქვას მოგონებებს მიჰყავთ
YOU ARE READING
spring flower under the water
Fanfictionჩვენს ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანები მოულოდნელად ჩნდებიან,ჩვენდა დაუკითხავად ჩვენს სამყაროში იჭრებიან და შემდეგ უბრალოდ....ქრებიან(?)
