ჩვენ ვიბადებით
არ ვირჩევთ როდის
არვირჩევთ სახელს სქესს ან თვალისფერს
რათქმაუნდა გარკვეულ ასაკში ზემოხსენებულიდან ყველაფრის შეცვლა შეგიძლია...მაგრამ შემდეგ ხომ ის ჩვენ არ ვართ
ვიცვლებით მაგრამ გარეგნულად მაგრამ ჩვენს შიდა სამყაროს ვერავინ შეცვლის
ვიდებით სრულიათ სუფთები
სუსტები
უცოდველები
შემდეგ ვკვდებით
დამძიმებულები და ცხოვრების ეკლებისგან დასახიჩრებულები
საინტერესოა შემდეგ ისევ დავიბადებით?
აი რაზე ფიქრობდა დროსა და სივრცეს მოწყვეტილი შავთმიანი
ნუთუ ისევ დაიბადებოდა სადმე ვინმე თეჰიონი ან სადმე ვინმე ჯონგუკი
ალბათ მათ სხვა სახელები ექნებოდათ
ალბათ ქერა ქათქათა თმა შავი გიშლისებრი გაუხდებოდა
ცისფერი კრიალა თვალებით თაფლივით ტკბილ ფერს მიიღებდნენ
ალბათ მისი ნაზი კანიც...არა კანი იგივე დარჩებოდა
მისი ხმაც იგივე დარჩებოდა
ხმა რომელიც მელოდიასავით ჩაესმოდა შავთმიანს ყოველ ჯერზე როცა მკლავებში იმ სათუთ სხეულს იქცევდა
-ჯონგუკ...
ისევ ჩაესმის
-ქუქი...
ნუთუ კვლავ ეძახის
-ეი ლაწირაკო!!!
თეჰიონ??...
უეცრად სიცივე ხელისკვრა და შავთმიანი ვარდება
-ჯანდაბა! ჰიონ ცოტა ნაზად ვერ იზავდი?!
-უკაცრავად თქვენო აღმატებულებავ
ოსტატურად თვალთმაქცურ ღიმილს იკრავს სახეზე ჯინი და საწოლიდან გადმოვარდნილ უმცროს მეგობარს დაჰყურებს
-რა ხდება რატომ გამაღვიძე?!
საათს დაჰყურებს შავთმიანი
ჯერ შვიდიც არაა
ჯინი კი ცივ წყალზე უარესი მაღვიძარაა
ESTÁS LEYENDO
spring flower under the water
Fanficჩვენს ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანები მოულოდნელად ჩნდებიან,ჩვენდა დაუკითხავად ჩვენს სამყაროში იჭრებიან და შემდეგ უბრალოდ....ქრებიან(?)
