Sector 5 // Dutch

Hoofdstuk 5

Na de les was het tijd voor de taken, ik kom er al snel achter dat de andere sectoren iets met hun krachten mogen doen. Het verbaast me niks dat wij achtergesteld worden. Ik lees in mijn schema dat ik de slaapzaal van sector 2 moet schoonmaken. Cris moet naar sector 1 dus we lopen er samen naar toe. Als ik de zaal binnenkom zie ik twee meisjes op hun bed zitten. Ik negeer ze en zij negeren mij. Ik begin langzaam een gevoel van onzekerheid te voelen. Ik heb me vroeger nooit onzeker gevoeld over wie ik was en hoe ik eruit zag maar dit knaagt aan me. Als op de helft ben en aan de badkamers wil beginnen komt Dylan uit de badkamer gelopen. Als hij vlak langs me loopt fluistert hij zacht "Ik wil nog steeds je nummer hebben". Een kleine glimlach kan ik niet verbergen en ik maak mijn schoonmaakronde af.

Na het eten, vlak voordat ik me wil omkleden om te gaan slapen komt Jasper naar me toe. Een beetje onzeker staat hij voor me en vraagt "Hé Anna, mag ik je wat vragen?". "Ja natuurlijk, heb je wat nodig?" antwoord ik mijn plotse onzekerheid verbergend. "Ik heb niks nodig, ik vroeg me alleen af of je het leuk zou vinden om samen even een stukje te wandelen" Ik was eigenlijk erg moe en ik voelde me niet zo lekker maar toch knikte ik. Ik vind het moeilijk om tegen iemand nee te zeggen. Samen liepen we de slaapzaal uit richting de achteruitgang. "Hoe was je eerste dag?" vroeg Jasper met een vragende blik in zijn ogen. "Prima denk ik, ik schrok vanochtend wel even bij de sectoruitleg" Jasper knikt "Ja dat had ik ook heel erg. Alles werd me opeens even heel duidelijk. De andere sectoren hebben gisteren al uitleg gehad over ons terwijl wij zelf nog niet eens weten wat we zijn."

"Krijgen zij uitleg over ons?" vraag ik verbaasd. "Jazeker, we zijn in de slaapzalen het gesprek van de dag". Ik keek hem nog verbaasder aan en hij vraagt "Is dat negatief?" "Nee.... Uh weet ik niet" zeg ik twijfelend. "Ik vind dat alle aandacht gelijk is aan elkaar. Maar daar wilde ik je eigenlijk niet over vragen vanavond." "Waarom heb je me gevraagd dan?" Jasper wordt een beetje verlegen "Uhm... ik vroeg me af of je een keer met me uit wilt? Gewoon om elkaar beter te leren kennen." Ik kan geen woorden vinden om te antwoorden. Ik had niet verwacht dat Jasper iets in mij zag. Jasper is aardig en ja ik zou vast goede vrienden met hem kunnen worden maar ik weet niet of het meer word. Ik heb zoiets nog nooit voor iemand gevoeld. "Gaat het wel?" vraagt Jasper gespannen "Je gloeit helemaal". "Ja het gaat wel, sorry ik ben een beetje overrompeld" antwoord ik afwezig. Ik voel me opeens zieker dan ik dacht. Jasper kijkt nog steeds bezorgd "We kunnen even langs de ziekenzaal gaan. Dat kan geen kwaad". "Nee dat kan geen kwaad denk ik" en samen lopen we weer naar binnen.

Het is stil in de ziekenzaal als we binnenkomen. Achter een overvol bureau zit een kleine vrouw van middelbare leeftijd. "Hey Jasper! Wie heb je meegenomen?" vraagt ze zodra ze ons opmerkt. "Dit is Anna, nieuw hier. Ze voelt zich niet zo goed en ik dacht ik breng haar even langs". "Ga hier maar zitten Anna, ik ben zuster Marga" zegt ze wijzend naar een grote stoel. "Waar heb je last van, liefje?". "Ik voel me een beetje licht in mijn hoofd en ik heb een raar gevoel in mijn buik" zeg ik voorzichtig. Zuster Marga glimlacht terwijl ze haar handschoenen aan doet "Dan gaan we daar even naar kijken". Rustig raakt ze mijn slapen aan en maakt ze gekke ronde bewegingen over mijn hoofd. Met een nadenkend gezicht kijkt ze me aan "Neem maar even goed rust, en dan denk ik dat het morgen wel weer weg is". 

Ik loop voorzichtig samen met Jasper terug naar de slaapzaal en zakte op het bed in elkaar. "Als je je morgen nog ziek voelt zal ik je ziek melden goed?" vroeg hij met een bezorgt gezicht. Te moe om te antwoorden knikte ik en ik viel in een diepe slaap.