Sector 5 // Dutch

Hoofdstuk 13

POV Anna

Ik word het lokaal binnengeroepen en ga op de stoel voor de lerares zitten. "Hoe vond je zelf dat het ging?" Vraagt ze en ik voel de zenuwen maar blijven opkomen. Ik wist niet dat iemand zo zenuwachtig zou kunnen worden. "Redelijk" antwoord ik uiteindelijk, dat lijkt me veilig genoeg, ze hoeft niet te weten dat ik juist dacht dat het heel goed ging.

"Ik vond het niet redelijk Anna, ver van dat" zegt ze en ze geeft me mijn toets terug. Met trillende handen pak de blaadjes aan. Ik blader door de papieren er staat nergens een cijfer en geen enkele opgave is fout gerekend. Ik kijk of mijn naam op de voorkant staat maar ik zie al aan het handschrift dat ik deze toets heb gemaakt, ik herinner me bijna nog elk woord exact.

"Heb ik een tien?" vraag ik op ongelovige toon. "Ja, Anna uitmuntende score. Je bent de eerste die het zo goed heeft gedaan. Ik heb daarom een paar vragen voor je over je antwoorden." Ik knik en we bespreken de toets, ik licht al mijn antwoorden toe en ga zelfs even in discussie over een vraag. De last die van mijn schouders af is gevallen voelt heerlijk en ik voel zelfs een glimlach opkomen. Vandaag was zo slecht nog niet.

Als ik na mijn gesprek zowel Cris al Dylan heb bijgepraat val ik uitgeput op mijn slaapzak neer. "Hey, mooie kleur" hoor ik Jaspers stem achter me zeggen en kijk naar hem op. "Huh?" "Je kleren ze zijn wit" verklaard hij. "O ja, dat was ik alweer vergeten." ik heb eigenlijk geen zin om nu te praten, ik ben echt heel moe.

"Veel gebeurt dan, hoe gaat 't". "Wel goed Jasper, sorry ik ben echt heel moe, kunnen we misschien morgen verder praten?" Voordat hij zijn gezicht strak kan trekken zie ik een flits van teleurstelling over zijn gezicht gaan. "Ja natuurlijk, morgen, is prima" zegt hij en ik hoor ook de teleurstelling in zijn stem. "Echt sorry Jasper maar ik denk dat een gesprek meer waarde heeft morgen" ik moet denken aan wat Cris heeft gezegd over Jasper en ik kan het nu ook.

De volgende ochtend praat ik Jasper bij over alles wat er is gebeurt. Het is fijn om met hem te praten maar het is wel een beetje ongemakkelijk tussen ons. Cris is er niet helemaal bij met haar gedachten en ik laat het maar zo.

Tijdens het ontbijt krijgen we onze roosters uitgedeeld en wat extra kleding, ik witte en Cris vooral zwart maar ook wat blauw. Samen bekijken we ons rooster maar we hebben maar weinig lessen samen.

Mijn eerste les is buiten op het veld en ik loop er naartoe. Er staan al wat groepjes kinderen maar ik val er een beetje buiten. Al snel komt er een man aanlopen die de leraar blijkt te zijn.

"Welkom allemaal ik ben professor Coren en ik geef de les aardkunde. Hier leer je hoe je met je aardkrachten om moet gaan. Iedereen zoek een plantenpot uit en ga zitten op de grond."
Ik zoek een plantenpot uit en ga een eindje van de rest zitten, ik voel me echt een buitenbeentje.

"Voordat we beginnen moet je weten dat aardkrachten sterker zullen zijn als je verbonden bent met de aarde. Over een paar weken als het winter is gaan we onze lessen binnen vervolgen, je zult het dan goed merken. En dan open nu je boek en probeer opdracht 1 maar eens uit te voeren" vervolgd professor Coren even later.

Opdracht 1 bleek hetzelfde te zijn als wat ik bij de test moest doen dus ik vond het niet zo moeilijk. Het ging inderdaad wel veel sneller buiten, zittend op de grond.

Bij de andere ging het iets minder makkelijk en ik was eigenlijk best wel trots op mezelf. Professor Coren keek me goedkeurend aan en ik gaf mezelf in gedachten even een schouder klopje.

Mijn tweede les was samen met Dylan en Cris, blijkbaar hebben zij wel hetzelfde rooster, ik ben wel een beetje jaloers. Nu zitten we wel een lokaal en dat vind ik eigenlijk wel fijn, het begon buiten al een beetje fris te worden. Dit was wel een bijzonder lokaal, midden in de kamer staat een grote bak met water en eromheen staan allemaal soorten stoelen. Het ziet er een beetje raar maar wel gezellig uit.

Ik ga tussen Dylan en Cris in zitten, ik denk niet dat ze elkaar echt mogen. Toch praten we met elkaar totdat een jonge vrouw binnen komt.

"Goeiedag allemaal en welkom bij waterkunde. Ik ben professor Telany en ik ga jullie dit jaar zoveel mogelijk leren over je krachten in verhouding tot water." Ze heeft een hele lieve stem en ik denk ze ons goed kan uitleggen.

Ook in mijn 2e les moesten we de opdracht doen van onze test en ik en Cris konden het in een keer. We hielpen Dylan en ook hij kon al snel een bel boven het water laten verschijnen.

Ik ben nu bezig met de afwas van het ontbijt en ik voel me best vrolijk. Natuurlijk er zijn dingen die ik nog moet oplossen maar ik heb eindelijk het gevoel dat het me wel gaat lukken. Ik heb me niet beseft dat het me dwarszat maar dat deed het wel.

POV Dylan

Ik ben klaar met mijn taak en ik verveel me. Het is nog lang geen tijd om te gaan eten en ik heb al mijn huiswerk al af.

Vandaag begon slecht, ik heb hetzelfde rooster als Cris en ze zit me de hele tijd te irriteren. Pas toen Anna kwam wed ze een beetje rustiger en daar werd ik wat vrolijker van.

Ik loop een beetje doelloos door de gangen en kom langs de keukens. Anna zei dat ze moest afwassen vandaag, zou ik even binnen kijken?
Ik duw de deur open met een moed die ik niet voel en kijk of ik haar zie.

Helemaal achteraan staat ze met een glimlach op haar gezicht in zichzelf gekeerd. Oh wat hou ik van die glimlach. Ik loop baar haar toe en raak even haar arm aan. "Hey"

"Oh hoi, ik had je niet gezien sorry" schrikt ze op. "Wat doe je hier?" "Ik was verveeld en ik wist dat je hier zou zijn" antwoord ik haar vraag. "Leuk, hoe gingen je lessen?" "Goed, ik had een leuke dag" lieg ik.

"Oh wat fijn, ik ook! Ik voel me hier steeds meer op mijn plek" ik zie haar gezicht stralen en ik krijg ook een fijn gevoel dat me de rest van de dag niet meer loslaat.

—————————————————————
Nieuwe update, sorry beetje saai maar er moet wat opbouw in zitten ;).
Love you all en till next!