Sector 5 // Dutch

Hoofdstuk 11

POV Anna

Ik word wakker van het alarm, het begint serieus op mijn zenuwen te werken. Ik rol snel mijn spullen op en kleed me om in de toiletten. Als ik weer terug kom in de eetzaal ga ik alleen zitten en lees tijdens het ontbijt mijn leerstof door. Ik ben eigenlijk best wel zenuwachtig. Ik wil goed presteren om iets te bewijzen denk ik.

Ik probeer me echt te concentreren maar mijn gedachten dwalen af naar Nathan. Ik vind het raar dat hij hier nu opeens komt opdagen, ik wist niet eens dat hier naast zuster Marga nog andere dokteren waren.

Ik loop snel naar mijn lokaal en als ik binnenkom zie ik Cris en Dylan al zitten. Ik glimlach naar naar Dylan en hij glimlacht terug. Mijn hart maakt een sprongetje en ik ga snel zitten. Al snel komt de lerares het lokaal binnen en ze deelt de toetsen uit. " Iedereen heel veel succes" zegt ze en ik begin.

Als ik twee uur later klaar ben met mijn schriftelijk examen is iedereen nog bezig. Ik vond hem niet heel moeilijk dus ik denk dat het wel goed komt. Als even later ook Cris klaar is lopen we samen het lokaal uit.

"Hoe ging het?" Vraag ik als we de deur sluiten. "Echt slecht, hij was zo moeilijk. Ik ben serieus verbaasd als ik een voldoende heb" antwoord ze op een bijna wanhopige toon. "Jij?"   "Eigenlijk best wel goed, ik twijfelde maar over een vraag of twee". " Goedzo jij bent ook zo slim, jij kende de stof gisteren al na een uurtje." Ze is zo aardig.

We lopen door de deur van een ander lokaal wachtend voor onze tweede test, ik heb geen idee wat ik kan verwachten maar kom er gauw genoeg achter denk ik.

Cris wordt door een dokter naar binnen gevraagd die ik herken uit de groep die met Nathan mee liep. Ik blijf alleen achter vol met zenuwen en angst.
Na ongeveer 10 minuten hoor ik een bekende stem achter me, Dylan.

"Hey, zenuwachtig?" hoor ik hem vragen en ik draai me om. "Niet normaal, ik denk dat ik over ga geven" zeg ik met een voorzichtige glimlach. "Je gaat het vast geweldig doen" hij geeft me een voorzichtige knuffel. Als hij zich terug trekt vouw ik mijn handen in zijn rug, het gaat allemaal zo automatisch. Hij kijkt me met een glimlach aan en drukt zijn lippen op de mijne.
Ik voel weer een warme tinteling door me heen gaan en ik zoen hem terug. Als we ons na een naar mijn gevoel veel te korte tijd los maken van elkaar kan ik een glimlach niet onderdrukken. "Dat zorg voor geluk" zegt hij ook met een groente lach op zijn gezicht.

Cris komt naar buiten en kijkt ons raar aan. Ik en Dylan staan nog steeds in een rare omhelzing en laten elkaar snel los. "Je mag naar binnen An, en jij" ze kijkt naar Dylan "komt even met mij praten want je komt niet zomaar aan mijn meisje." Ik lach maar voel ook weer veel zenuwen als ik het lokaal binnenloop.

POV Dylan

Als Anna het lokaal binnen gaat staat haar vriendin nog steeds voor me. "Dus wat waren jullie aan het doen?" Vraagt ze. "Waarschijnlijk heb je zelf al wel conclusies getrokken dus mag ik eerst vragen of wat ik zeg ook maar iets uit maakt?" vraag ik op een zekere toon die ik totaal niet voel. "Nee waarschijnlijk niet maar je kan het altijd proberen" antwoord ze, ze is serieus intimiderend.
"Nou we stonden een beetje na te genieten" Ik begin voorzichtig. "En nou wil ik natuurlijk weten waarvan, dus to the point" antwoord ze op een  geïrriteerde toon. "Van een kus" zeg ik zo zacht dat ik niet denk dat ze het kan horen.
"Een kus, jullie eerste?" vraagt Anna's vriendin op verbaasde toon. Ik schut mijn hoofd, ik kan de woorden niet uit mijn mond krijgen. "Hoeveel?"
"Tweede" antwoord ik. "Oké, waarom weet ik dat dan niet?" ik hoor aan haar stem dat ze geïrriteerd is. "Ik weet niet waarom Anna het niet heeft gezegd maar ik denk dat ze het zelf nog even moest verwerken." Ze gromt verontwaardigd en ik sta er maar raar bij. "Hoe heet je?" vraagt ze bot. "Dylan, jij?" "Cristina, voor mijn vrienden Cris. Jij bent niet mijn vriend." Als dat maar duidelijk is.

Ik kijk naar de deur, ik kan me niet focussen op dit gesprek zonder dat ik weet wat Anna doet daarbinnen. Cristina lijkt te merken dat ik niet gefocust ben en kijkt ook naar de deur.
"Ook gespannen? Hoe ging je toets?" ze heeft zichzelf duidelijk gekalmeerd want ze praat weer op een normale toon. "Voor Anna ja en mijn toets ging slecht, ik denk niet dat ik een voldoende heb gehaald."
"Ik ook niet, Anna zegt dat hij bij haar wel goed ging. Ik ben heel benieuwt" haar stem begint enthousiast te klinken.

"Jij hebt toch altijd zwart aan?" Ik probeer een rustige vraag te stellen. "Ja, daarnet hebben ze me een lelijk geel uniform gegeven, geen idee waarom"
"Oké" ik snap er niks meer van en staar weer naar de deur.

Twintig minuten later gaat de deur open en Anna stapt in een witte broek en een wit korte mouwen T-shirt naar buiten. Haar haren hangen los langs haar gezicht en ik heb haar nog nooit zo mooi gezien. Ze kijkt verschrikt als ze mij en Cris ziet staan en kijkt van de een naar de ander.
Ik glimlach naar haar en ze schenkt me een glimlach terug.

———————————————————————— Daar ben ik weer!
Wat denken jullie? Team Danna of niet?
Wat is er gebeurt in dat lokaal en wat zullen de toets uitslagen betekenen?
Voor antwoorden, till next!