Sector 5 // Dutch

Hoofdstuk 16

POV Dylan

Ik heb Anna al sinds gisteravond niet meer gezien en ik begin me zorgen te naken. Ik moet misschien iets minder met haar bezig zijn maar dat lukt gewoon niet.

Het is avond en ik loop richting de slaapzaal, ik ruik de verf. De nieuwe slaapzaal van sector 5 is bijna af.
"Dylan!" Hoor ik een bekende stem roepen. Het is Cristina.

"Help je mee met Anna zoeken ik kan haar nergens vinden?" Ik kijk haar verbaasd aan "Waarom ik, je mag mij toch helemaal niet"

"Nee maat Jasper heeft een of ander gesprek en ik wil niet alleen door dit gebouw zwerven." verklaard ze en ik knik. "Ik help graag".

Cristina en ik zoeken het hele gebouw af maar zien haar nergens. Ze begint te roepen en ik word een beetje ongerust.

POV Anna

"Anna, waar ben je?" Ik herken Cris haar stem. "Cris ik zit hier!" schreeuw ik zo hard mogelijk. "Cristina, ik hoor iets" is Dylan er ook? De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

"Hier! Op het toilet!" Roep ik nog een keer. "Anna, zit je hierin?" vraagt Dylan "Het is hier helemaal bevroren kijk dan!" Cris mompelt iets maar ik versta het niet. "Anna, als je hierin zit, ik ga de deur intrappen" hoor ik Dylan zeggen. Niet veel later hoor ik een luide klap en veel voetstappen. "Anna, welk hokje zit je?" vraagt Cris "Tweede van voor" antwoord ik en niet veel later vliegt ook die deur open.

Cris en Dylan staan te bibberen van de kou en ik geef ze zonder na te denken allebei een knuffel. Pas als Dylan glimlacht besef ik dat we niet echt meer met elkaar praatte.

"Holy wat is het koud hier, hoe kan je nog niet bevroren zijn? Holy f*cking God" Cris is niet bescheiden in haar taalgebruik, zoals gewoonlijk. "Weet niet het begon hier gisteren opeen te vriezen en ik kreeg de deur niet meer open." we lopen naar buiten.

Zodra ik de gang in kom is het een stuk warmer en ik kijk achterom, de deur is verdwenen. "Wacht waar is het toilet nou?" "Geen idee" Dylan lijkt ook verbaast. "Wat, ik snap er niks meer van" verklaart Cris maar ik luister niet.

Ik loop naar de muur en leg mijn hand op de plek waar de deur zat. Plots verschijnt de deur weer en ik draai me om. "Zien jullie dat ook?" vraag ik aan Cris en Dylan. "Nee wat moet ik dan zien" ik hoor de frustratie in Cris haar stem.

Ik haar mijn hand weer van de muur af en loop naar ze toe "Ik snap er niks meer van" "Niemand geloof ik" zegt Dylan en ik voel weer die steek in mijn borst. Cris loopt boos weg en ik wil met haar mee gaan maar Dylan houd me tegen. "Wacht alsjeblieft even ik.." voor hij zijn zin afmaakt onderbreek ik hem. "Sorry" mompel ik en ik druk mijn lippen weer op die van hem, de steek in mijn borst vloeit weg en ik wil deze kus nooit meer verlaten. Toch trek ik al snel terug en ren Cris achterna een verbaasde Dylan achterlatend.

"Ugh, ik haat die Dylan maar ik ben blij dat je weer praat" klaagt Cris. "Ik ook, ik heb je gemist" "Wat is er gebeurt?" Ik zucht "Een te lang verhaal voor vandaag maar ik verzeker je, ik kom erbovenop". Ik probeer daarmee dit onderwerp af te sluiten en het lukt, Cris begint al snel over school.

Later die avond als iedereen ligt te slapen kan ik maar niet stoppen met denken aan die deur en ik besluit nog eens te gaan kijken.

Zodra ik mijn hand leg op de muur verschijnt er een deur, een andere dit keer. Een grote stalen deur, ik schrik er een beetje van maar ga toch naar binnen.
Zodra ik binnen ben zie ik dat dit duidelijk geen toilet is, er staat een grote oude leren bank en overal op de grond liggen kussens. Het zou er echt gezellig uit hebben gezien als overal mensen hadden gezeten.

Ik loop naar een van de muren waar torenhoge boekenkasten staan en ik kijk of er iets leuks tussen zit. Ik vind het boek dat mijn vader altijd bij zich droeg 'James en het verloren verhaal' en ik lees de achterkant.

Als James met vrienden een verboden mijn binnengaat en daar een kaart vind van een mystirieus land genaamd Horan vind gaat hij op zoek naar de vergelijkingen van die wereld en onze wereld. Als hij bij een meer van de kaart komt smeekt de even mystirieuze Mira hem om de verloren verhalen van Horan terug te vinden kan hij niks anders dan mee gaan.

Ik snap wel waarom mijn vader dit leuk vond, hij heeft altijd al van fantasie en magie boeken gehouden, hij las me daar ook altijd uit voor.

Ik ga zitten op de leren bank en begin aan het eerste hoofdstuk. Voor ik het weet schrik ik van het alarm wakker. In ben in slaapgevallen op de leren bank met het boek op mijn schoot. Snel zet ik het terug in de kast en loop de deur weer uit.

De ochtend verloopt precies zoals ik had verwacht, eten en lessen volgen biet meer. s'Middags is de les echter aangepast, ik heb vecht training net heel sector 5. Blijkbaar doen we dit eens in de maand om het een beetje bij te houden.

We worden verdeeld in tweetallen en ik zit met Jasper. Na wat uitleg van de basistechnieken ben ik klaar voor een oefengevecht.
Ik heb Jasper al bezig gezien en ik ben bang dat ik het dik ga verliezen.

Zodra het start signaal klinkt kinkt Jasper me bemoedigend toe en ik adem diep in. Ik ben er klaar voor.

Jasper valt uit naar mijn rechter wang maar ontwijk hem. Voordat ik weer terug ben in de basis positie voel ik een stomp in mijn buik. Ik krimp ineen.

"Altijd naar beide handen kijken, in het echte leven vecht je ook niet binnen de lijntjes." Legt Jasper uit en ik knik.

Nu richt hij op mijn linker zij en ik draai weg. Net op tijd want zijn elleboog ruist vlak langs mijn kaak.

De rest van de les blijven deze uitvallen oefenen maar word er niet echt beter in. Ik heb al flink wat blauwe plekken opgelopen.

Na het avondeten ga ik weer naar de muur en dezelfde deur als gisteren komt tevoorschijn. Ik zoek gelijk mijn vaders boek en ontspan, hier kan ik rustig slapen.

xxx
Enjoy en till next!