Martyrdom of Mimi

30. Kubo

Author's note:

Warning. Mature content po ulit ang chapter na ito. Walang matinong mabuo si krung-krung mind. Kaya ayan lang nakayanan. 🤣🤣🤣 Peace.

----------------------------

Punong-puno ng pananabik ang halik niya. Hindi ko alam na pwede pala iyon. Pwedeng iparamdam sa iyo ng isang halik ang lahat ng damdaming gustong iparating ng isang tao. Nakapikit siya at halos sumakit ang puso ko sa nakikitang pagmamahal niya sa akin. Paano niya ako minahal ng ganito?

I answered it back with the same intensity. Lahat ng pangungulila at pagmamahal ko sa kanya ay hinayaan ko ring maramdaman niya. His hands hardly pushed my nape for a deeper and more sensual kiss. We just stopped when we're running out of breath.

His gazes are too much. Na para bang ako lang ang nakikita niya at tumatagos iyon hanggang sa kaluluwa ko.

Halos hindi ko mapaniwalaang pwede iyon.

Marahan niyang inalis ang wig ko. At ngumiti nang masilayan na ang totoo kong buhok. He gently took away my shawl too.

Saka ko naalalang magtanong. "Uhmm..Ric..paano mo nga pala nalamang nagpapanggap lang ako kanina?"

His eyes turned dark.

"I received a very important call from one of my agents just this morning. May mga dokumento sa Pampanga na nag-uugnay sa'yo. I was about to go there immediately but then another call stopped me."

Siguro dahil ako ang nag-asikaso ng mga permit sa farm ni Kaleb..

"Maleng called me."

I gasped at his statement.
"Si Maleng? Pero bakit siya tumawag?"

"She told me everything. And she told me your plan to come and see us here without closing the distance.."

Napapikit ako. Bakit ginawa iyon ni Maleng? Tuloy ay hindi ko na alam ang gagawin ko.

His gaze became darker. "Maleng wants us to be happy, Mimi. But really? Your plan was like that huh? Titingnan mo ang kalagayan namin pero pagkatapos ano? Magtatago ka lang ulit?"

Nakagat ko ang labi ko. Para niyang inuusig ang konsensiya ko sa mga sinasabi niya. "Ganoon na lang iyon, Mimi? Aalis ka na parang wala lang kapag nakita mong maayos ang lagay namin?"

"Sinabi ko na sa iyo ang dahilan ko Ric.." Apela ko.

"Tss. How would you know that we're okay? When you don't have any idea how much we ache for you all the time. You think that's alright? Lagi kaming nag-aalala sa kaligtasan mo. Lagi kaming nangungulila sa'yo."
He said with so much emphasis.

Halos magbara ang lalamunan ko sa mga sinabi niya.

Just thinking about them...worrying like that..missing me like that..

Mas madali para sa aking isipin noong lumayo ako na galit sila sa akin. Na hindi ako ganoon kahalaga sa kanila para hanapin pa ako. Pero ang marinig mismo kay Ric ang parehong lungkot at sakit sa ginawa kong paglayo ay ibang kwento.

"I-I'm sorry Ric.." I touched his face ang aimed for a kiss.

"Damn it. You really know how to make me fall on my knees lady." He whispered on my ear as he stopped the kiss for a while.

I gasped in pleasure when his kisses played with my ears. "R-Ric..."

Then wet kisses followed on the side of my face, my chin, my neck, my collarbone..my shoulder blades..

Parang lahat ng lugar sa katawan ko ay ayaw niyang palampasin.

Napadilat ako ng makarinig ng telang napunit. Hinatak niya na pala ang nabili ni Ars na daster. Kaawa-awa iyong bumagsak sa paanan ko ng masira ang mga manggas.