KARANLIK SOKAK

-2- Yeni Okul

 MULTİMEDİA: ÇAĞRI 

İYİ OKUMALAR

   Markette işlerimi halletmiştim. Bir kaç sebze,meyve ve vazgeçilmezim olan makarna paketleriyle abur cuburlar almıştım. Elimde poşet taşımaktan nefret ederdim ama yürüyerek geldiğim için yürüyerek dönmem gerekiyordu, bu sefer dolanmadan eve gidicektim ve sırf o arka sokağa gitmemek için ana yola çıkmıştım. Ellerimde o kadar ağır şeyler olmamasına rağmen yorulmuştum.

   Kapıyı açıp elimdeki poşetleri yere bıraktım birden içimdeki ses 'Kızım nimet onlar ne yapıyorsun?' desede başımı iki yana sallayıp mutfağa yöneldim. Aç değildim, poşetlerin içindekileri yerleştirdikten sonra rahat bir şeyler giymek için odama yöneldim. Üstümdekileri çıkarıp dolaba tıkmıştım ve dolabım iğrenç görünüyordu, bir saat dolabımı düzenlemek için vakit ayırmam gerektiğini aklımın bir köşesine yazdım. Gri, beden dersine kullanırım diye aldığım kıyafetlerimi üzerime geçirmiştim, pek evde giyilcek bir kıyafet olmasada dolabımı karıştırarak daha çok dağıtmak istemiyordum. Aynada kendime bakarken birden aklıma o çocuk geldi. Neydi adı.. Çağrı. Evet gerçekten muhteşem yakışıklıydı ve aşık olunacak dereceydi bir an düşüncelerimi kesip durdum ve anlıma güzel bir ses çıkaracak şaplak attım. Sonra kahkaha atmaya başladım. Ne garip biriyim ben diye. İnsan kendine güler mi? Ben gülerim.

Telefonumla pek işim olmazdı yinede twitter gibi hesaplarım vardı arkadaşlarımdan pek mesaj gelmezdi yani daha doğrusu olmayan arkadaşlarımdan mesaj gelmezdi. Telefonumu elime alıp sarjının bittiğini görünce lanet çektim ve sarj aletimi aramaya başladım evde kendi kendime konuşuyordum.

''Nerdesin be!''

''Bıktım senden bir kerede kendi kendine sarj olsan?'' diye konuşurken sarj aletini buldum ve ''Seni buldum hahaha!'' diye gülmeye başladım. Yanlızlık kötü ama eğlenceliydi, sarjı takıp holide yürümeye başladım. Mutfaktan bir ses gelince kafamı kaldırdım ve oraya yöneldim kimse yoktu kendi kendime birşeyler duyduğumu düşünerek mutfaktan bir cips paketi alsım ve salona yöneldim.

Koltukta kendimi öküz sanarak yayılmıştım. Saçma bir dizi bularak açık bıraktım ve mal mal bakmaya başladım aslında izlemiyordum sabah olanları düşünüyordum. Göz kapaklarım kapanırken cipsimi masaya fırlattım ellerimi bir güzel yalayarak uyumaya başladım. 

Gözlerim açıldığında bu eşofmanlarla ne kadar terlediğimi fark etmiştim. Kafamı kaldırıp televizyona bakınca kapalı gördüm ve bir süre açık durunca kendi kendine kapandığını düşünerek odama yöneldim. Hava karanlıktı, dış kapıyı kitleyip odama yönelirken sarjdan telefonumu aldım ve saate baktım 21:21 yazdığını görünce ''21:21'i yakaladım hey!! Birisi beni düşünüyor.'' diye bağırdım. Sonra ''Kim beni düşünür ki? Neyse batıl inanç.'' deyip odama girdim. Kendi kendime konuşmayı çok seviyordum, ve içimden düşünemez bazen sesli düşündüğümü iyi bilirdim. Yarın yeni liseme gidecektim bu yüzden erken yattım.

Sabah büyük bir yorgunlukla uyanınca okula 1 saat olduğunu gördüm daha bir gün önce duş aldığım için duş almaya gerek olmadığını düşündüm. Henüz okul kıyafetim olmadığından sivil kıyafet giyecektim altıma dar paça siyah pantolon, üstümede gri bir kazak geçirdim ayağıma vanslarımı giydim ve mutfağa gidip birşeyler atıştırdım, daha sonra dişlerimi fırçalayıp saate baktım dersin başlamasına yarım saat vardı daha müdürle konuşacağım için hızla telefonumu ve anahtarı çantama atıp çıktım. Üstümde siyah bir hırka vardı ve boldu en sevdiğim hırkamdı. Babam büyük ihtimalle müdürü arayıp konuşmuştu ve herşeyden haberdar etmişti bu yüzden rahattım.

Sonunda okula geldiğimde kolejden çok farklı olduğunu görüp okulu inceledim. Yine birine çarpmamak için önüme döndüm, sanırım derse girmişlerdi bahçeye gözümü gezdirince bir çift erkek grubu olduğunu görüp onları inceledim gayet yakışıklılardı, ve.. evet fazlasıyla. Bahçenin kapısından girince grubtaki erkeklerin gözü bana döndü ve içlerinden birisi çok dikkatli bakıyordu. Bu.. bu Çağrı'ydı! Gözlerim fal taşı gibi açılırken bana 'Bu nereden çıktı şimdi?' der gibi bakıyordu. Ondan korkmuyordum ama yinede.. işte. Onlara müdürün odasını soracaktım ve onlara doğru ilerlemeye başladım. Hepsi bana gözlerinde soru işareti çıkmış gibi bakıyordu. Bende;