KARANLIK SOKAK

-23- Olumlu Yenilgi

Bölümleri kısa yazıyorum çünkü bölümleri okuyup oy ve yorum yapmayanlar var ve bu beni umutsuz yapıyor. Lütfen sevginizi veya hoşlanmadınız şeyleri belirtin.

Bölüm kısa üzgünüm.

Karşımda duran sessizce bana bakan Çağrı karşısında ağlayasım gelmişti. Keşke gitmeseydim diye içimden söylenirken bu sefe rişlerin kızıştığını anladım. Tam ağzımı açacakken beni lafıyla susturdu.

''Hoşgeldin Mısra.''

''Ç-Çağrı ben gerçekleri söyleceğim ama bana kızma olur..'' lafımı kesen Çağrı oldukça ciddi gözüküyordu. Korkudan titriyordum.

''Söylesene daha ne kadar arkamdan halt işlemeye devam edeceksin? Ben senin için çırpınırken sen sürekli başka şeyler için çabalıyorsun. Ayrılmak mı istiyorsun?''

Dedikleri karşısında dolan gözlerime hakim olamadım. Vücudumdan tek hareketli şey gözümden aşağı süzülen gözyaşıydı.

''Söylesene onu mu istiyorsun?'' konuşmasına izin verip gözlerinin içine baktım.

''Artık yanlız kalıp, arkanda birisinin olmamasını mı, uykuya dalmana sebep olmamasını mı istiyorsun?'' ..

''Ağladığında yanında veya yanında değilde kalbinde birisinin olmaması mı?'' cevabını alamayınca eliyle tamam işareti yapıp kapıya doğru ilerledi ve kapıyı açtı. Hareket etmeden kuruyan dudaklarımı açtığımda, ''Ağladığımda yanımda olmanı istiyorum. Eğer beni gerçekten seviyorsan terkedip gitmezsin.''

Biraz sessizlikten sonra arkamda bir kapı kapanma sesi duydum. Gitmişti. Kendi kendime konuşmaya devam ederken, adeta hala karşımda duruyormuş gibi duvarla konuşuyordum.

''Her gün her zaman vicdan azabımla birlikte bana acı çektiriyordu. Tek istediğim şey ona biraz da olsa dua okuyup beni geri kalan hayatımda rahat bırakmasıydı. Her yerde beni izlediğini hissetiren bir şeyin yok olmasını istiyordum. Kabuslarımdan çıkmasını ve kulağıma sinsice kahkahasını atmamasını istiyordum. Seninle yaşayacağım her dakika buralarda bir yerlerde olmamasını ve senle benim yanlız kalmamı sağlasın istedim. Beni mutluluğa bağlayan senken, o bir yerlerden seni benden çekiyordu. Parmaklarımız uc uca deyiyor ama ramak kala ayrılıyordu mesela.. Uçurumun kenarından sana tutunurken onun acısı beni oracıkta sert bir rüzgarın etkisiyle yere düşürmesini sağlıyordu. Bunların olmamasını istedim. Ve ilk kez de olsa iyi bir şey yaptığımı hissettim. Ondan kurtulduğuma inanırken, senden de eksik kaldım.'' sağ gözümden düşen gözyaşını öpen o sıcacık dudaklar titrememe sebep oldu.

Hala buradaydı. 

''Benden eksik kalabilmen için seni sevmemem gerekirdi. Ve şu arkamızda ki kapıdan çıktığım an benden eksik kalırdın.''

Arkamı dönüp ona sarılırken elleriyle bana sarılmasını bekledim. Yapmıyordu. Karnıma sancı girerken gözyaşlarım sırtındaki montun kumaşını ıslatıyordu. İki eliyle beklediğim şeyi yapınca aniden mutluluğa kapıldım. "Özür dilerim."

Ondan ayrıldığımda kapıyı arkasından kapattı. Elimi tutup salona geldiğimizde, karşıdaki ikili koltuğa oturup eliyle dizini işaret etti.

"Gel yat." koltuğa oturup yatar pozisyonda, dizini yastık olarak kullandım.

"Bir daha istemiyorum."

"Asla böyle bir şey yapmayacağım. Özür dilerim, özür dilerim.."

Eliyle saçlarımı koşarken, sessizce "Seni seviyorum." diye söyledim. Oda aynı şekilde bana yanıt verince uykuya kendimi yenik düşürdüm.

-