PSYCHO

Εισαγωγή.

Άνοιξα τα μάτια μου για μια ακόμα φορά συναντώντας αυτό το κρύο δωμάτιο. Οι τοίχοι βαμμένοι στο χρώμα του πάγου και το κρεβάτι άσπρο με κάγκελα.

Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά φυσικά με τις αλυσίδες ήταν αδύνατον.

Μετά από 5 λεπτά μπήκε μέσα ενας  γιατρός.

Πρέπει να είναι καινούργιος αν κρίνω από την εμφάνιση και πως δεν με πλησιάζει με κανένα δισταχμό.

Τώρα αρχίζει το σόου... 

Γέλασα και εκείνος με κοίταξε παραξενεμένος

Γιατρός: Από ότι έμαθα πάσχεις από σχιζοφρένεια... Έλα ρε πουλία στον αέρα πιάνεις

Εγώ συνέχισα να μην βγάζω μιλιά. Απλώς κοίταζα το κενό, κάτι που έκανα τα τελευταία 2 χρόνια.

Ήμουν 16 όταν μαθεύτηκε πως έχω σχιζοφρένεια και μάλιστα αυτός που με έκλεισε εδώ μέσα είναι ο ίδιος μου ο πατέρας μου...

Αλλά πια δεν με νοιάζει... Τους ξέχασα, όλους. Φίλους, οικογένεια τους πάντες...

Είμαι εγώ και οι δαίμονες μου, όπως πάντα.

Αφού ευτυχώς για εμένα σταμάτησε την μουρμούρα και έφυγε αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή πράγμα που μου έκανε τρομερή εντύπωση. Δεν πέρασαν ούτε 2 λεπτά όταν ξαναμπήκε μέσα αλλά αυτή τη φορά κρατώντας μια ένεση. Με πλησίασε και με έπιασε από τον λεμό, εγώ τον χτύπησα με το κεφάλι μου αφού τα χέρια μου ήταν δεμένα.

Ήξερα πως αυτή η ένεση δεν ήταν ηρεμιστική, αλλά κάτι άλλο.

Ο 'γιατρός' έπεσε κάτω βρίζοντας. Ξαφνικά ο συναγερμός άρχισε να χτυπάει, κάνοντας με να θέλω να ξεριζώσω τα αυτιά μου.

Φωνές άρχιζαν να ακούγονται από τους διαδρόμους, ο γιατρός τρομοκρατημένος σηκώθηκε και βγήκε γρήγορα από το δωμάτιο.

Αυτό ήταν για σήμερα 

Ελπίζω να σας άρεσε💖💖

Tα λέμε στο επόμενο, πολύ σύντομα