BERCESTE (Anonim)

BÖLÜM-17

Parti parti partizane
Atakan:Bu ne Mert

Mert:Kamki hafta sonu buluşak mı?

Asel:Hayır

Güneş:Hayır

Atakan:Hayır

Mert:O zaman buluşuyoruz

Asel:Mert

Atakan:Mert

Mert:Aman tanrım ne uyum

Asel:Arkadaş sevgilisiyle buluşur rahat bırak onu

Atakan:Arkadaşım değil misin anonimi anladıkta sen niye atarlısın?

Asel:Anonime yaptığına kızıyorum
Gruptan ayrıldınız

Atakan:Peki ya anonim sensen?

Asel:Ne diyorsun sen ya

Atakan:Sen olduğunu biliyorum Asel hayatımda böyle yapmacık olmayan nadir insan var ama emin olmak istiyorum yarın ki yarışmada anlayabileceğim bir şarkı seç yada direk Sevmekten Usanmam'ı söyle ipuçları demiştin ben buldum Asel sıra sende
                    ***************
Sabah kalktığımda şişmiş göz altlarımı fondotenle kapattım gece düşünmekten uyuyamamıştım dün sevgili olayının beni kışkırtmak için olduğunu söylemişti ve bulmak istediğini... Ama ya emin olup benimle tüm ilişkisini bitermek isterse ya güzel bulmazsa?

Ya da klişelerden bir parça ya seni arkadaş olarak görüyorum derse?

Kapıyı tekmeyle açan Güneş'e ters ters baktım.

"Evin barkın yok galiba?"

Günes yandan bir bakış atıp yatağıma oturdu.

"Kırılıyorum ama yardımcı olmaya geldim burada."

"Söylecem."

"Ne?"deyip kahkaha atan Güneş'e ters ters baktım.

Söyleyeceğim ve söylemeyeceğim arasında kaldığımdan ikisinin ortası bi kelime çıkmıştı.

Okula gittiğimizde yarışma için hazırlanmaya başlamıştık şarkıyı söylemeye karar vermiştim.

Üzerimize giyinip mutlulukla saçımı dalgalandırdım.

Bugün o aylardır beklediğim gün gelmişti.

Sahneye çıktığımda onu gördüm dimdik bana bakıyordu ve yanındaki kız da durmadan konuşuyordu.

Anonimin ben olduğuna eminken buraya bir kızla gelmiş olması cidden sinirimi bozmuştu.

Şarkıyı söylemem için elime mikrofon verildiğinde ani bir kararla şarkımı değiştirdim.

Arkada ki ekibe Oğuzhan Uğur'dan Di Aslında şarkısını söyleyeceğimi haber verip şarkıya başladım.

Şarkı bittiğinde yoğun bir alkış varken hızla sahneden indim.Kalbimde ki sessizliği bu ses yoruyordu.

Bir şeyler düşünmekten kararlarını sorgulamaktan birilerine yaranmaya çalışmaktan çok yorulmustum.

Kendim olmak istemem normal değil miydi?

Çocukluktan beri ister istemez bize dayatılan şeyleri yaşıyoruz.

Herkesin dilinde doktor olmak bazen sorguluyorum gerçekten istenildiği için mi yoksa takdire şayan bir meslek olduğundan mı?

Salondan çıkmış hızla yürürken Atakan arkamdan seslenmeye başladı.

"Asel dur konuşalım."

"Gerek yok ben değilim işte."

"Sen olduğuna eminim ağzından duymak istedim ama aşkını söyleyemeyecek kadar korkak olduğunu unutmuşum."

Sinirle adımlarını durdurdum ve ona döndüm.

Sinirden kelimelerimi seçemiyordum bile.Benim ya sevmezse ve ömrüm boyu ondan uzak kalırsam korkuyla itiraf edemeyip içime gömdüğüm sevgimi korkaklık diyerek aşağıladığı her dakika gözümde çığ gibi büyüyordu.

Ona yavaş yavaş yaklaştım ve iyice dibine gelince ona vurmaya ve aynı zamanda bağırmaya başladım.

"Evet bendim seni seven de kıskanan da saçma sapan hallere giren de seni görünce tüm benliğimi kaybeden saçmalayan da bendim.Ama bunları aşağılayıcı bir şekilde benimle konuş diye yapmadım çünkü seni sevmem hiçbir şey değiştirmez anlıyor musun? Git kimi seviyorsan ona git oynama benimle."

Tüm hırsımı alıp ağlayarak arkamı döndüğümde belimden sımsıkı sarıldı ve debelensemde bırakmadı.

"Beni dinle şimdi.Korkak sana dedim ama seni severken de anonim olduğunu bilirken de sustum üzgünüm.''

Şokla sarılarak kıvrak bir hamleyle ondan ayrıldım.

Ben neler çekerken o gayet rahattı ve onu sevdiğimi bildiği halde kendi sevgisini saklamıştı.

Bu...Bu en büyük bencillikti.

''Sen çok bencilsin Atakan çok fazla."

Ben koşarak giderken bu sefer arkamdan bağıran o oldu.

"Diyemedim gülüşün kalbime hasar veriyor duruşun samimiyetin bakışın her şeyinle beni büyülüyorsun diyemedim.Anonimden yazman bu yalnız dünyamda beni seviyor olman hoşuma gidiyor çünkü sevgine muhtacım ve büyünün bozulmasından korkuyorum diyemedim.Seni çok seviyorum diyemedim özür dilerim."