Sadece Seni Sevdim 1- TUTKU DÜZENİYOR

31. Bölüm

        Açıkçası kısa oldu. Aklım başıma geldi. Kurguyu düzenledim. Dershane öncesi yetiştirebildiğim kadarı ile...     

   Karanlık adım adım kaplıyor odayı. Gölgelerin de bir anlamı kalmadı. Çaresiz değilim. Korkmuyorum da. Kurtarıcımı da bekliyor değilim. ne beklediğimi bilmiyorum. Kızgınım sadece. Kuzenim olacak o adamın sesleri geliyor kulağıma.

        '' Doruk mirasın peşinde sevgili kuzenim. Baban sizin canınızı korumak için Doruk'un babasından kaçtı. Eğer babanın imzasını alsalardı mirası alırlardı. Ama alamadılar. Anneni onlar öldürdü. Sen kıl payı kurtuldun.''

        Birden odanın karanlığın karanlığının içinde bir ışık peyda oldu. Yalan söylüyordu. Annemi öldürseler mirası Doruk alamazdı. Annemi ve beni öldürselerdi mirası amcam alırdı. Sindiğim köşeden doğruldum ve kapıyı yumruklamaya başladım. Kapı hemen açıldı ve karşımda bana gülümseyen kuzenime baktım.

        '' Amcamı görmek istiyorum.''

        Yüzündeki karmaşayı fark ettim. Bakışları kararmıştı.

        '' Öldü.'' dedi. Ben de:

        '' Resmi de yeter.'' dedim.

        '' Kaçışım yok.'' dedi.

        Kafamı sallayarak onaylamakla yetindim. Tereddütlü adımlarla uzun koridorda ilerlerken onu emin adımlarla takip ettim. Kapısı siyah boyanmış bir kapının yanında durdu ve kapıyı açtı. Ardından geri çekilerek geçmeme izin verdi. Odaya adımımı attığımda beni duvarların her yanını kaplamış çerçevelerden bana bakan mavi gözler karşıladı. Yüz tanıdıktı. Tüm anılar ise bir baş ağrısıyla geldi. Yere çöktüm. Annemim korkulu çığlıkları. Kendini benim önüme atışı. Polis sirenleri ve annemi vuran adam. Bu oydu. Annemin kanlı bedenini ve ölmeden önce bana gülümseyişini hatırladım. Ben annemi hatırladım. kuzenim yanıma çökerken aklımda tek bir şey vardı. intikam. Ama o çoktan ölmüştü.

        '' Alamayacaksınız.'' dedim. Kuzenim anlamamıştı anlaşılan. '' Ben mirası Doruk'a çoktan bıraktım.'' diyerek açıkladım. Kuzenimin gözleri büyüdü. '' Kahretsin.'' diye fısıldadı sonra. Kollarını bana doladı: '' Seni buradan kaçıracağım. Tamam mı? Eğer bunu öğenirlerse annem seni öldürtmeye çalışır. Şimdi beraber evden çıkacağız. Seni Doruk'a götüreceğim ve annemleri de polise yakalatacağım. Fakat senin Doruk'u bana yardım için ikna etmen gerekli.''.

        Ne saçmalıyordu. Aklımdaki soru işaretlerine cevap verircesine: '' Ben onaylamıyorum. Bir adamın kardeşini para için öldürmesini onaylamıyorum.''. Gülümsedim ve ona inandım. Ayağa kalktım ve '' Hızlı olalım.'' dedim. Ve biz de hızlı olduk...