So Much In Common (Completed)

SMIC 28

Pain

Habang nagliligpit ng gamit, tinignan ko si Dwight na seryoso ang mukha, at hindi manlang ako matignan tignan, kunot noo ko siyang tinignan at hindi ko maintindihan kung bakit siya nagkakaganito. It's been hours at hindi niya parin ako kinakausap.

Busy lang siya sa pagkalikot ng phone niya.Bumuntong hininga ako, at lumapit sakaniya. Alam ko naman na nakita niya ang paglapit ko pero hindi parin ako matignan manlang.

Umupo ako sa kama niya at pinagmasdan siyang nakasandal sa headboard ng kama. Parang walang tao sa harapan niya at panay parin ang tingin sa phone.

"Amm.. Dwight? May problema ba?"mahinahon kong tanomg.

Hindi niya parin akong pinansin, ano bamg problema niya?

Bumuntong hininga ako at pilit parin siyang kinausap.

"Whatis your problem? Ni hindi mo manlang ako kinakausap, may nagawa ba ako?"

Hindi parin siya sumagot, kaya naman tinapik ko siya."what the fuck is your problem? Can you just answer me!?may nagawa ba akong mali?"halos pasigaw na ito.

Doon niya na ako tinignan and mocking me.May nakakatawa ba sa sinabi ko? Pinipilit ko na siyang iniitindi, at heto at tumatawa siya in a sarcastic way.

"Ano bang pakialam mo!? It's none of your business, hindi porket hindi kita pinapansin, ay ikaw na agad ang dahilan, wag kangang assumera diyan!bilib na bilib ka din sa sarili mo ano? Hindi ka naman maganda!"he shouted at nakita ko ang galit sa mukha.

Halos laglag ang panga ko sa mga masasakit na salitang mga sinabi niya, grabi, I was just asking and now here he is saying all this to me?napakagat ako ng labi at halos baba taas na ang aking dibdib dahil nagpupuyos na ako sa galit. Ang sakit sobra, ang dami na niyang sinabi na masasakit na salita pero hindi ko napapalampsain to.

Tumulo ang luha saaking mata habang diretso ang tingin sa kaniya.
Ang galit niyang mukha at parang natauhan nang makita niya ang pagluha ko.He's an asshole !

Agad akong tumayo at iniwan siya don, diretso lang ang lakad ko at di alam kung saan pupunta, gamit ang likod ng aking palad ay pinupunasan ko amg bawat patak ng aking luha.
Why does he have to be an asshole!?
Tinatanong ko lamg siya at hindi ko naman alam kung anong dahilan niya para hindi niya ako pansinin. Siguro dapat hindi ko na lang siya pinansin.

"Ano bang pakialam mo!? It's none of your business, hindi porket hindi kita pinapansin, ay ikaw na agad ang dahilan, wag kangang assumera diyan!bilib na bilib ka din sa sarili mo ano? Hindi ka naman maganda!"

Naalala ko ulit ang mga sinabi niya, oo na hindi ako maganda, ang akala kolang naman kasi galit siya sakin kaya tinankng ko. Tapos sasabihin niya yon!

Hindi ko na namalayan na nasa stream na ako kung saan yung ginawang prank sakin ni Dwight. Shit tuwing naaalala ko yung mga karantaduhang ginawa namin na iinis ako.

Okay fine, hindi ko nalang siya papansinin, I will mind my own business dahil yon namna talaga.
Akala ko friends na kami pero hindi pala, we're just partners but only in the activities and after that, we're enemies again.

Patuloy parin ako sa pag-iyak at kung ano anong mga bagay ang pumapasok sa isipan ko. Pinunasan ulit ang mga luha na ayaw parin tumigil, pero may kamay na may hawak na panyo ang naglahad sa harapan ko, nang binalingan kung sino 'yon at Zeig pala.Napapahid ulit ako ng luha.

"It's to cry, let it out"sabi niya at binalingan siya. Tinignan ang hawak na panyo pagkatapos ay tinanggap ito.

Pinunasan ang mga luha at nginitian siya."Thanks"

"So...you can tell it to me, but if yiu don't want to talk about it, it's okay"

Natawa ako ng bahagya"I don't want to talk about it."

"Ow okay, it's fine.Do you want to eat? Punta tayo sa food area"

"Sure, medyo nagugutom narin kasi ako eh"sabi ko at nginitian siya.
Ngumiti din siya sakin at naglakad na kami.