So Much In Common (Completed)

SMIC 29

If only

"Are you sure okay kana?"

"Oo naman, basta may pagkain okay na ako"sabi ko at ngumiti para naman hindi na siya magtanong.

I still can't hide the pain, ewan ko ba pero grabi ang inis ko sa kaniya, lagi nalang pain ang nakukuha ko kay Dwight, I admit na gusto ko na siya pero I just can't say this to him lalo na sa mga sinabi niya kanina.It really hurts a lot.

Aaminin ko nung gabing hinalikan niya si Amber, masakit din iyon hindi kolang masabi, nakita ko nasilang naghahalikan at lagi nalang akong nasasaktan. He's really obnoxious and doesn't think the right words to use on me. Kung ano ano nalang na masasakit na salita amg naririnig ko sakaniya.

"Mabuti naman, I like when I see you smile.Mas gumaganda ka pa lalo"

I blushed. Buti pa siya at marunong pumuri. Hindi tulad niyanh grabi makapagsalita.

"Thanks"

Pagkatapos naming kumain, naglakad lakad kami sa forest at hindi ko na mamalayan na natutuwa na pala akong kausap siya, magaan siyang kasama at hindi ka maiilang. He always joke and make me burts into laughter.

Pero ang natatawang usapan ay biglang naging seryoso. He looked at me with serious eyes but still he looks good.

"I like you Aimee, I hope you feeo the same way."

Laglag ang panga ko at medyo nanghina, bakit hindi ko manlang napansin na nahuhulog na siya sakin.
The way he smiles, the way he treats me it has a meaning. Pero bakit ganon, I can't just love him back, kasi iba ang nagugustuhan ng puso ko. I hope he could see it. Pilit akong ngumiti at umiling sa kaniya, ang ngiti niya ay napalitan ng pagkadismaya. Mukhang nakuha niya naman ang nais kong sabihin.

"I know... you can't. Because someone has already in there, there your heart and I know I can't replace him.Is he the reason why you cried a while ago?"tumango lang ako.Tumango din siya pabalik.
Kita ko ang mga luhang nagngingilid at kung hindi pa niya ito mapigilan ay papatak na ito. I felt bad and I don't know what to do,or to say.

"Ammm..so-sorry"sabi ko at yumuko.

"Don'tbe sorry, sadyang umasa lang talaga ako ng sobra kaya masakit, okay lang makakalimutan ko din to. So siya pala ang dahilan ng pag- iyak mo. He's an asshole for making you cry."

"Gusto ko siya, pero hindi ko maamin kasi lagi niya nalang akong sinasaktan. I can't just say this to him. We're not capable, at alam kong sasaktan niya lang ako."

"Pero mahal mo siya?"seryoso niyang tanong.

"Actually, may isang tao akong pinangakuan na siya lang ang gugustuhin ko, kakabata ko siya at hanggang ngayon hindi pa kami nag kikita. At diko inaasahan na mafafall ako kay Dwight, kahit committed na ako sa iba."

"Hindi mapipigilan ang nararam daman, hindi ka naman talaga committed eh, masyado pa kayong bata non, kaya hindi niyo pa alam ang mga gusto niyo. You can love who ever you want."

"Maybe..."that's all I could ever say at napayuko.

"Hey hey"aniya at hinawakan niya ang chin ko at pilit na inangat ito para magkatinginan kami."Don't be sad, of you love him go for it, kung ayaw niya sayo wag mong pilitin ang sarili mo."Zeig cheer me up as I cry I hug him so tight.

Ba't hindi nalang ikaw Zeig, kahit in a short time napakabait niya sakin. Ba't hindi nalang ikaw?

Ilang oras kaming ganon and somehow I feel better. Pgakatapos ng pag-uusap at hinatid na ako ni Zeig sa Cabin. Nang marating ang pinto hindi ko pa nabubuksan ay, naririnig kong may tao sa loob at nang pakinggan ko ito si Amber at Dwight nasa loob at ako ang topic nila.

"Wala naman akong pakealam sa kaniya,she can do what ever she wants. Why would I like her, besides she's not that beautiful, such a stupid girl. Not my type."

Ouch!

Binuksan ko ang pinto at mas lalo pa akong gulat na makita ulit na naghahalikan na naman si Dwight at Amber.Shit! Dito pa talaga sa loon ng Cabin.

Ewan ko ba, grabi ang sakit.Heto na naman kami.

Agad akong tumakbo at kahit naiwan ko si Zeig wala na akong pakealam.