TRISTE AZUL † TAEKOOK

PROLOG

Ciemność.
Najmroczniejsza z najmroczniejszych, jakie możesz sobie wyobrazić.

Dotyk.
Ten najbardziej obrzydliwy, który pozostawiał wypalone ślady na skórze.

Krew.
Spływająca powoli, uzależniająca wzrok.

Taehyung.
Martwy, już nie tylko w środku.

Tak jak tego pragnął, tak jak zawsze o tym marzył.

Światło.
Bezpieczne światło, wpadające przez otwierane drzwi.

Ból.
Najgorszy rodzaj bólu jaki możesz przeżyć, ból psychiczny, który pozostał.

Łzy.
Łzy, które lały się strumieniami, nie mogąc się zatrzymać chociażby na chwilę.

Jeongguk.
Zrozpaczony nastolatek, który w tamtym momencie nie marzył o niczym innym niż swoim poprzednim życiu.

Jak bardzo chciał tego uniknąć, tak cholernie chciał pomóc.

..a to wszystko tylko dlatego, że jego niebieskie włosy tak bardzo rzucały się w oczy..

__________________
Meh, meh
Mam nadzieję, że to fanfiction ma potencjał
I nie pozostanie tylko na potencjale, ale i dobrym wykonaniu
Więc jeśli lubisz płakać, to zapraszam

I miłego dnia~ 💜