My Handsome Abusive Husband (Boyxboy)

Chapter 20

Raymond's pov:

"Finally, you're mine now Raymond", huh? Bakit sinasabi sakin ni Steven Yan? At bakit madilim paligid ko?

Raymond!

Raymond!

Hayst! ano ba yon?

Raymond gumising ka!

Naimulat ko agad Ang mga mata ko at mukhang nasa ibang Lugar ako, syempre iba itsura Ng paligid ko ngayon at tsaka nasan ba ako? wait..... Waaiitt! .... WAAAIIITTT!!! Si Marcus ? Hala hindi ako nakauwi! Kailangan ko Ng umuwi sa bahay namin. Tiyak na malilintikan ako pag nakauwi nako.

Ano ba Ang posisyon ko ngayon? Ammmmmm Nakatali sa Kama, oo tama kayo Ng naiisip. Nasa KWARTO YATA AKO! Yung dalawang kamay ko Nakatali! Ayoko mag panick.. Ayoko. Sa pagkakaalala ko, Ang huli Kong nakita bago ako mawalan Ng Malay ay si Steven. Tama! Si Steven!.

Knock! Knock! Knock!

"....." Please.... No....

-pagkabukas Ng pintuan-

"Raymond ? Gising ka na ba?" What? Si Steven!!! Yes may pag-asa akong makatakas dito.

"Steven, naku po. Salamat at nandito ka. Pano mo ko nahanap? Pero Tama na muna usap at pakawalan mo nako dito, Ang higpit Ng pagkakatali eh. Bilis baka nandito pa Yung kumuha sakin at Makita pa tayo" Ang Sabi ko habang may malaking ngiti Ang nakapaskil sa mukha ko pero unti unti tong nawala dahil sa sunod niyang sinabi.

"HAHAHAHA! nakakatuwa ka Raymond. At bakit naman Kita tutulungan diyan? Sa tagal Kong naghintay at nagtiis para mapasakin ka Lang? Sorry but you're mine. Akin ka Lang Raymond" lumapit sakin si Steven Ng dahan dahan habang sinasabi Ang mga Ito.

"Ano ba pinagsasasabi mo diyan?" Kabado Kong sagot dito ng tuluyang huminto na Ito sa harap ko.

" It means, pag-aari na Kita. Akin ka na, Hindi na Kita papakawalan. Magsasama na tayo habang buhay" umupo Ito sa gilid Ng Kama.

"Wag Kang magbiro, kaibigan Kita Steven. Ayoko Ng ganito. AYOKO! PAKAWALAN MO NAKO!" Tuluyan nako nagwala kahit nakatali pako pero napatigil ako Ng bigla niya Kong sinampal Ng malakas.

"AHHHHHH!!" Napaaray ako sa sobrang sakit dahil sa pagkalakas nitong pagsampal. Bakit ganyan siya kumilos at umakto? Imposible to, imposible.

"Kailangan mo na ulit matulog Raymond" habang nakangisi Ito sakin.

"Ano!?" Hindi, hindi pwede Ito.

Nakita Kong may nilabas siya na injection sa drawer at mukhang may laman na agad yon.

"Ano balak mong gawin diyan?" Tumingin muna siya sakin bago ngumiti Ng nakakakilabot at lumapit sa pwesto ko sabay hawak sa pisngi ko.

"Papatulugin Lang Kita" sabay lapit nito Ng injection sakin pero pumapalag ako. Buti nalang at Hindi Nakatali mga paa ko.

"WAG! PLEASE! WAG MONG GAWIN TO. TULONG!!!" sigaw ko

"TUUULLLLOOOONNNNGGGG!!" Pero sa Hindi ko inaasahan ay pumatong siya sakin kahit nagpupumiglas ako. Hindi ko parin siya matulak palayo at sa nakikita ko mas malakas siya kahit anong gawin ko.

Bigla niya Kong sinakal sa leeg para Hindi ako gaano makagalaw at makapagpiglas sa kaniya. Tuluyan na niyang nagawa sakin Ang pagpapatulog kahit labag Ito sa loob ko.

"Raymond... Mahal na Mahal kita. Akin ka Lang, Hindi siya nararapat para sayo. Ako lang! Ako Lang!" At tuluyan nako nawalan ng Malay.

Marcus....

Steven's pov:

Nakahigang walang Malay ngayon si Raymond sa Kama ko. Hehehe Kung pwede ko na Sana siyang angkinin ngayon. Gagawin ko na talaga kahit magsigaw sigaw pa siya dito at humingi Ng tulong pero ang masakit Lang ay ni isang tao, walang makakarinig sa kaniya at tutulong sa kaniya sa ganitong sitwasyon.

Haayy Raymond. Sa mga susunod na araw, buwan o taon pa Yan. Sisiguraduhin Kong Hindi mo na aalalahanin si Marcus sa pag-iisip mo. Dahil ako na papalit sa puwesto niya. At Hindi na siya makaka eksena o makikigulo pa sating dalawa.

......

Umalis nako sa kuwarto Kung nasaan si Raymond dahil may aasikasuhin pakong imortante. Marcus Hindi mo na MAKUKUHA pa sakin Ang AKIN NA.

--------********_______*********___________

What's up guys?? Haha! Pasensya ulit Kung ngayon Lang ulit ako naka update.

Thank you pala sa mga nag vote sa story nato. I appreciate it hehe