Kahit Isang Saglit (COMPLETED - Published 2007 under Precious Hearts Romances)

Chapter 12

MAGHAPONG  abala  si  Adrian sa plantasyon  nang  araw na  iyon. Pagkatapos ng kanyang mga trabaho ay sumakay siya sa kanyang kotse at tahimik na nagmaneho patungo sa bahay ng Tita Myrna ni Norraine. Apat na araw na ang  nakararaan  mula  nang malaman niya ang tungkol sa kanyang anak. Nagpasya si Lorraine na doon sa bahay ng tiyahin nito pansamantalang tumira.

Ilang sandali  pa ay nakarating na siya sa kanyang  destinasyon. Ang  pinsang  babae ni Norraine ang nagbukas sa kanya ng gate. Sinamahan siya nito papasok sa bahay.

“Good  evening  ho, Tita Myrna,” bati niya  sa ginang na nadatnan niya sa sala at nanonood ng telebisyon.

Ngumiti  ito  nang  makita siya. “Hijo,  kumusta  ka  na? Halika, maupo ka.”

Naupo siya sa  sofa.  “Nariyan ho  ba  sina  Norraine  at Adrianna?” tanong niya.

“Oo, nasa kuwarto sila,” sagot nito. Tinawag nito ang anak nito na nagbukas ng gate para sa kanya at inutusang tawagin  ang kanyang mag-ina.

Ilang  sandali pa ay nakita na niyang pababa ng hagdan  sina Norraine at Adrianna.

“Daddy!” malakas  na  sabi  ng bata  at  patakbo  itong lumapit sa kanya.

Kinarga  niya ito at malambing naman itong humalik sa kanyang pisngi.

“Maiwan ko muna kayo,” paalam ni Tita Myrna. “Aakyat  na ako sa itaas.”

Umupo  uli siya sa sofa at kinalong si Adrianna.

Umupo si Norraine sa tabi niya. “Hindi ka nagpasabing pupunta ka rito ngayon,” sabi nito sa kanya.

“Biglaan kasi. May naisip ako na dapat kong sabihin  sa iyo,” sagot niya.

Kumunot ang noo nito.

“Ano  kaya kung doon na kayo sa mansiyon tumira ni Adrianna? Naisip  ko  kasi na mabuting naroon kayo ni Adrianna, tutal ay magiging abala tayo sa pag-aasikaso sa kasal natin.”

“Ha?”

“Bakit, ayaw mo ba?” tanong niya. Nabakas niya sa mukha nito na parang gusto nitong tumanggi sa suhestiyon niya.

“Hindi naman sa ganoon, kaya lang, nakakahiya kasi—” 

“Kung ang iniisip mo ay ang sasabihin ng mga tao, huwag  mo iyong  intindihin.”

“Kunsabagay,  maganda nga ang naisip mo para mapalapit  lalo ang  loob  sa iyo ni Adrianna. Pero gaya nga ng sabi mo, magiging abala  na tayo sa pag-aayos ng kasal natin. Walang mag-aalaga  sa bata.”

“Magpapahanap tayo ng yaya at tutor para sa kanya. Payag  ka na ba?”

Tumango ito.

“Ayusin  mo  na  ang mga gamit n’yo at isasama  ko  na  kayo ngayon.”

Tumalima ito. Umakyat uli ito sa ikalawang palapag ng bahay. Sinabi marahil  nito sa tiyahin nito ang kanilang napag-usapan kaya  bumalik  sa sala si Tita Myrna at muling  nakipag-usap  sa kanya. Pagkalipas  nang ilang sandali ay nagpaalam na sila at umalis  patungo sa mansiyon. Pagdating nila roon ay siya ring pagdating ni Tita Vera mula sa restaurant.

“Good  evening, Tita,” aniya rito. Hinagkan  niya  ito  sa pisngi.

Ganoon din ang ginawa ni Norraine. Si Adrianna  naman ay nagmano rito. Blangko ang mukha ni Tita  Vera. Ni  hindi  ito ngumiti. Hindi na lamang niya iyon pinansin.

“Tita,  naipahanda na ho ba ninyo iyong kuwartong  tutuluyan nina  Norraine?” tanong niya. Nang nagdaang araw pa niya  nasabi rito ang plano niyang pagsundo sa kanyang mag-ina.