Kahit Isang Saglit (COMPLETED - Published 2007 under Precious Hearts Romances)

Chapter 15

NAALIMPUNGATAN si Jamelia sa sunud-sunod na katok buhat sa labas ng kanyang silid. Kahit tinatamad pa siyang bumangon ay napilitan siyang tumayo at buksan ang pinto.

"Ipinatatawag ka ni Señora Vera. Nasa study room siya," anang katulong na napagbuksan niya.

"N-nariyan na si Ma'am Vera?" gulat na sabi niya. Nawala sa kanyang isip na ngayon nga pala ang dating nito.

"Oo. Kadarating nga lang, eh. Bumaba ka na roon." Tinalikuran na siya nito.

Dali-dali siyang naghilamos at nagsepilyo. Pagkatapos ay nagbihis siya at nagtungo sa study room. "Good morning po," magalang na sabi niya kay Ma'am Vera.

"Kumusta? Ano'ng balita sa ipinapagawa ko sa iyo?" Nakataas ang isang kilay nito habang nakatingin ito sa kanya.

Sinabi niya rito kung ano ang nangyari sa loob ng dalawang linggo na wala ito sa mansiyon. Habang tumatagal ay umaasim ang mukha nito.

"Tumahimik ka na!" malakas na sabi nito.

Tumigil nga siya sa pagsasalita.

Bumuga ito ng hangin. "Ikaw ang napili kong pakiusapang gawin ito dahil ang akala ko ay kayang-kaya mo itong gawin. Pero nagkamali pala ako."

"I'm sorry, Ma'am. Hindi ko po kasi alam kung ano ang gagawin ko. Naging mailap ho kasi sa akin ang pamangkin ninyo."

"Gusto mo bang maniwala ako riyan sa sinasabi mo? Jamelia, kilala ko ang pamangkin ko at alam ko kung ano ang ugali niya. Baka naman hindi ka lang talaga gumagawa ng paraan para ilayo siya kay Norraine?"

Hindi siya sumagot.

"Hindi ko maintindihan kung bakit hindi mo makuha ang atensiyon niya. Nasa iyo naman ang halos lahat ng tipo niya sa isang babae. Kaya bakit? Akala ko nga dati, nanliligaw na siya sa iyo."

Hindi nga siya nanligaw. Nakipagkaibigan lang siya sa akin noon. Masyado ko lang ding binigyan ng ibang kahulugan ang ginagawa niya noon, tulad ninyo. Hindi niya ako kayang mahalin o pagtuunan ng pansin dahil hawak na ni Norraine ang puso niya! Napakadali naman n'ong intindihin, 'di ba? ngalingaling sabihin niya dito.

"Ano na ngayon ang gagawin ko? Diyos ko! Ang kaawa-awa kong pamangkin. Paano na kapag natuloy ang kasal? Ano na ang mangyayari sa kanya?" wika nito na halatang labis-labis ang pag-aalala.

"Sa tingin ko naman ho, mahal ni Norraine ang pamangkin ninyo at mukha hong nagsasabi siya ng totoo na anak nga ni Adrian si Adrianna."

Tiningnan siya nito nang matalim. "Pati pala ikaw ay napaikot na rin ng babaeng iyon. Kaya siguro hindi mo na ginagawa ang iniutos ko sa iyo."

"H-hindi naman ho," mabilis niyang sabi.

"Mas kilala ko si Norraine kaysa sa pagkakakilala mo sa kanya. At sa tingin mo ba, hahadlangan ko ang kaligayahan ng pamangkin ko kung alam kong makakabuti naman sa kanya ang babaeng 'yon?"

Hindi siya nakakibo. May punto ito roon. Namayani ang katahimikan sa pagitan nila. Ilang beses na huminga ito nang malalim.

"Wala akong ibang hangad kundi ang mapabuti at maprotektahan ang pamangkin ko sa mga mapag-samantalang tao. Mahal na mahal ko si Adrian, Jamelia."

"Paano ho kung talagang mahulog ang loob niya sa akin?"

Matagal siya nitong tinitigan na waring pinag-iisipan nito ang sasabihin. Hindi pa man ito nagsasalita ay alam na niya ang nasa isip nito. Isa rin siyang mapagsamantalang tao. Sinamantala niya ang pagkakataong iyon para maipagamot ang kapatid niya at magkapera sila.