Without me|Texting|

0.20

Bilinmeyen
Kimseyi görmedim ben, senden daha güzel.

Bilinmeyen
Kimseyi tanımadım ben, senden daha özel.

Bilinmeyen
Kimselere de bakmadım, aklımdan geçen.

Bilinmeyen
Kimseyi görmedim ben, senden daha güzel.

Arden
Bunu söylediğine göre burada olmalısın.

Bilinmeyen
Aynen öyle. Neyse konserin tadını çıkar. Birazdan başlayacak.

Duman konserine gelmiştik. Çünkü bizim tayfanın birinci kuralı: Sevdiğin grupların konseri varsa, ne yaparsan yapıp gitmelisin.

"Geleneği bozmadık." kafamı salladım. "Bugün küslükleri geride bırakıyoruz. Çıkışta da bir şeyler yaparız artık he?" dedi Miraç. Kuzey'e baktım. "Ne oldu? İzin çıkmıyor mu sevdiceğinden?" diye dalga geçti. Gözlerimi yumup, "Şunu yapmayı kes. Bu konuyu konuşacağız ama yeri ve zamanı şu an değil. İşine bak o yüzden."

Kuzey kulağıma eğilip, "Sakin ol. Ben izin alacağım. Merak etme." dedi. Gülümsedim. "Sen en sevdiğim kuzenimsin biliyorsun değil mi?" dedim.

"Senin tek kuzenin var ve o benim. Bu çok normal?"

"Birileri sevilmek istemiyor." deyip, konser alanına göz gezdirdim.

"Bağıra bağıra söylüyoruz ona göre." deyip Giray hepimize tek tek baktı. Onayladım.

Başak'a baktım. Kuzey'e bakıyordu. O an cidden üzüldüm. "Bu yalan. Biz aslında kuzeniz, bu birliktelik olamaz!" demek istiyordum ama Arden'e bakıp, sinirlenip vazgeçiyordum.

Arden kafasını bana doğru çevirince hemen başka tarafa döndüm. Kuzey ve Miraç, birisini görüp onun yanına gidince yalnız kalmıştım. Başak çoktan başka alemlerdeydi. Melike ve Giray ortalıktan kaybolmuştu. Hadi ama daha çok genciz.

"Yakalandın."

Dibimden gelen ses ile yerimde sıçradım. "Korkma, benim." dedi gülerek. "Bu beni daha çok korkuttu şu an." dedim. Gülüşü soldu. Göz devirdi. "Ha ha ha. Çok komik."

"Espri yapmamıştım."

Sessiz kaldı. Sırf benimle konuşsun diye söylediği sözü biraz açtım. "Yakalandım derken?" dedim umursamıyormuş gibi. Beyin yoksunu gibi sormuştum. Sanki bilmiyordum ne dediğini.

"Bana bakıyordun. Sonra ben de sana bakınca kafanı çevirdin. Neden?"

"Kaplumbağa anan." boşluğuma denk gelmişti. Gözlerini kırpıştırdı. Gülmeye başladı sonra. Gözleri kısılıyordu gülünce. Fazlasıyla hem de. Bu onu, bu onu aynı bir kremalı dondurma yapıyordu. Çok tatlıydı.

"Deden değil miydi o?"

"Her neyse işte." diye geçiştirdim. "E cevap?" dedi uzatarak. Gözlerimi kaçırdım. "Cevap... Bazı şeyler oldu." dedim ve tekrar ona baktım. "Özür dilerim. Sen haklıydın. Özel hayatına karışamam. Onu seviyorsun. Gözlerinden belli."

Gözlerimi kırpıştırdım. Madem gözlemimden belliydi, ona baktığım zaman niye bir şey anlamıyordu. Hızla kafamı çevirdim. "Herkes hata yapar."

"Herkesleşmemeliydim senin için."

Söylediği söz o kadar kalbe dokunacak cinstendi ki, ezildim. "Herkes değilsin zaten." dedim. Gülümsedi. "Güzel."

"Güzel."

Önüme döndüm. "Biz geldik! Konser başlıyor."

Miraç ve Kuzey koşar adımlarla yanımıza geldiler. Melike ve Giray da geldikten sonra takım tamdı. Azra bugün aramızda değildi çünkü çok hasta olmuştu.

İlk şarkı çalmaya başladı. Duman grubu sahnedeydi. "Senden daha güzel" ile başlamıştı konser.

Bilinmeyen
Kimseyi görmedim ben, senden daha güzel.

Bilinmeyen
Kimseyi tanımadım ben, senden daha özel.

Bilinmeyen
Kimselere de bakmadım, aklımdan geçen.

Bilinmeyen
Kimseyi görmedim ben, senden daha güzel.

Arden
Dejavu?

Bilinmeyen
Öyle bir şeyler.

Yüzünde gülümseme oluştu. Benim de öyle.