☆8☆

36 8 4
                                    

Calum

დილა. ახალი დღე. დილით საშინელმა თავისტკივილმა გამაღვიძა. ხელები თავზე დავიდე და საფეთქლების ზელა დავიწყე მაგრამ არ მიშველა. სააბაზანოში შევედი სახსზე შემშრალი ცრემლები ჩამოვიბანე კბილები გავიხეხე ჩავიცვი და საუზმობის გარეშე სამსახურში წავედი. უნივერსიტეტის დაწყებამდე უნდა ვიმუშაო რადგან სწავლის ფული დავფარო. მართალლია მშობლლებმა მითხრეს, რომ ამას ისინი მიხედავდნენ, მაგრამ მაინც მინდა ცოტა მეც შევაგროვო.

დღეს რატომღაც თავს განსხვავებულად ვგრძნობდი. თითქოს გუშინდელ ცრემლებს გაჰყვა ყველაფერი რამაც მხოლოდ თავის ტკივილი დამიტოვა სანაცვლლოდ, მაგრამ თავის ტკივილს გადავიტან ხოლო მასზე ყოველწამს ფიქრი ნელ ნელა მომკლავს, შინაგანად გამომფიტავს. ასე, რომ ეხლა კაფეში ვარ, რატომღაც დღეს ბევრი  კლიენტია და დასაჯდომი დრო არ მაქვს, რაც კარგია, რადგან საფიქრელად დრო არ მაქვს.
- გამარჯობა ლამაზო - ვიღაც უცნობმა შავგვრემანმა ბიჭმა, რომ მივედი გამიღინა
- გამარჯობა რას ინებებთ - მის კომპლინენტს ყურადღება არ მივაქციე პასტა და ფურცელი მოვიმარჯვე და შეკვეთას დაველოდე.

- შავი ყავა და თქვენი ნომერი - ჩაიცინა
- უკაცრავა? - გაკვირვებულმა შევხედე. სახეზე დიდი ღიმმილი დასთამაშებდა. თვითდაჯერებულების პიკზე იდგა და ჩემი ნება, რომ ყოფილიყო სიამოვნებით გადმოვაგდებდი - ყავას მოგიტანთ მაგრამ ჩემი ნომერი მენიუში არ გვაქვს - დამცინავად გავუღიმე და ყავის მოსატანად წავედი

რამდენიმე წუთში ყავით სავსე ფინჯანი წინ დავუდე

- კიდევ რაიმეს ინებებთ? - ვკითხე იმ ინედით, რომ უარს მეტყოდა

- უბრალოდ მაინტერესებს ქალუმ - მასურზე მიმაგრებული სახელი წაიკითხა - ამ საღამოს გცალია? - ჭიქიდან მოსვა და გამომწვევი სახე მიიღო რაც უფრო მაღიზიანებდა

- არა - მოკლედ ვუპასუხე უკვე მობრუნებას და წამოსვლას ვაპირებდი როცა მითხრა

5sos - don't fucking lie to me -cake-  (ქართული)Where stories live. Discover now