5sos - don't fucking lie to me -cake- (ქართული)

♡1♡

ყველაზე ძნელი ცხოვრებაში ადამიანების ამოცნობაა. შეიძლება ნებისმიერ წამს საყვარელმა ადამიანმა ისეთი რა ჩაიდინოს რასაც მისგან არ მოელი. შემდეგ დაჯდები ოთახში გაოცებული სახეზე ხელებს აიფარებ და ყველაფერს გაანალიზებ თუ რა მოხდა როგორ, როდის დაიწყო ყველაფერი, რამ განაპირობა და როგორ ენდობოდი მას აქამდე. მისი ცისფერი მოციმციმე თვალები შენს გამო კი არ ციმციმებდნენ არამედ სიცრუეს მალავდნენ. ნიღაბი იყო რომელიც თავს გაყბარებდა რომ შემდეგ გაეტეხე, ცხოვრების აზრი დაეკარგა შენთვის. მისი თითოეული სიტყვა რომელშიც დიდი სიყვარული ჩანდა უბრალოდ ბანალური იყო მისთვის შენთვის კი სამყაროს ნიშნავდა. ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს კოსმოსში ვარ ის ჩემი სკაფანდრი იყო და ახლა ჰაერი გამომელია და ვიხრჩობი. ეს სკაფანდრიც მოჩვენებითი ყოფილა ანუ უკვე მკვდარი ვარ. მოსიარულე მიცვალებული. რადგან მოტყუებით მოციმციმე ცისფერმა თვალებმა სასუნთქი ჰაერი სიყვარულო წამართვა

ოცნებად მექცა რომ მზე აღარ ამოვიდეს უბრალოდ სულ ღამე იყოს და არ მომიწოოს ლოგინიდან ადგომა. მაგრამ ჩემო ოჯახის გამო დის დედას და მამის გამო ყოველდღე მაიც ვდგები ლოგინიდან. მაინც ვსადილობ მიუხედავად იმისა, რომ საერთოდ არ ვგრძნობ შიმშილს ახლა იმედგაცრუების მეტს ვერაფერს ვგრძნობ.
ლოგინიდან ავდექი ღრმად ჩავისუნთქე და ტანსაცმლის ძებნა დავიყე მწვანე ჰუდი და შავი ჯინსის შარვალი ჩავიცვი მან მითხრა რომ მწვანე ფერი მიხდებოდა მაგრამ ალბათ როგორც სხვა ყველაფერი ესეც ტყუილი იყო ამიტომ ამაზე ფიქრი შევწყვიტე რადგან ყოველი მისი გახსენება მტკენდა. გული თითქოს ჩერდებოდა თავის ფუნქციას წყვეტდა. ყველაზე საშინელი ისაა რომ ყველლაფერი მას მახსენებს. მისი სუნი ისევ დგას ჩემს ოთახში რასაც ჭკუიდან გადავყარვარ. კიდევ ერთი მიზეზი თუ რატომ გავდივარ გარეთ. ოთახში რო დავრჩე ვიცი ეს სუნი გამაგიჟებს ჭკუიდან გადამიყვანს.
ფეხსაცმელი ჩავიცვი, გასაღები ავიღე - დეე მე გავედი - ავძახე ზედა სართულზე და გარეთ გავედი. ზაფხული. დამძიმებული ჰაერი და სიცხე ერთდროულად ვიგრძენი სახეზე. ოფლი მომადგა შუბლზე. ხელით მოვიწმინდა და გზას გავუყევი. პატარა კაფეს მივუახლოვდი. გასაღებით გავაღე და შიგნით შევედი. როგორც ჩანს მაიკი ჯერაც არ იყო მოსული არა და მეც დამაგვიანდა. სასწრაფოდ გავიკეთე წინსაფარი და კარები გავაღე დღის შეთავაზება ცარცით შევასწორე და ყავის მადუღარა ჩავრთე.
-ბოდიში დამაგვიანდა- მიკი სწრაფად სუნთქავდა როგორც ჩანს მორბოდა. შუბლიდან ოფლი მოიწმინდა წინსაფარი აიღო. ამოისუნთქა და საათს დახედა - უფროსი ხომ არ მოსულა?
- მეც დამაგვიანდა დღეს მიკი არაუშავს და არა უფროსი არ მოსულა. იმედია არც მოვა.
- რატომ? - მიკი ბარის წან სკამზე ჩამოჯდა
- იმიტომ რომ ბევრი ხალხი გვყავს და ეხლა უფროსთან საუბრისთვის და ანგარიშის ჩასაბარების დრო არ გვაქვს. - ვუთხარი და თან ხელით ცარიელ კაფეზე ვანიშნე

- კარგი რა ქალ. ჯერ ეხლა გავაღეთ კი არა და გააღე კაფე. ნუ გეშინია ვიმე მაინც შემოვა. მანამდე ყავა დავლიოთ
- უკვე მზადაა. შენ დალიე მე არ მინდა.
ფერად თმიანმა ბიჭმა რომელსაც უკვე მრავალჯერ ჰქონდა თმების ფერი შეცვლილი და ეხლა ვარდისთერი თმა ჰქონდა თვალები მოიფშვნიტა და ბარისკენ წავიდა. ყავა მოზრდილ ფინჯანში დაასხა ჯერ სურნელო შეიგრძნო და შემდეგ მოსვა.
- შესანიშნავი რამაა ყავა მის გარეშე მუდამ ზეზეულად მძინერე ვივლიდი - შემდეგ ისევ მოსვა და ბარის წინ მაღალ სკამზე ჩამოჯდა

დაახლოებით ნახევარი საათი არავინ შემოსულა. მე და მიკი ვისხედით და ველოდებოდით როდის შემოაღებდა ვინმე კარებს. მიკმა სცადა რამდენჯერმე სასაუბრო თემის წამოწყება მაგრამ მე საუბრის თავი არ მქონდა. თვალებით კარებს მივშტერებოდი და ისევ მასზე ვფიქრობდი გამახსენდა ჩვენი პორველი შეხვედრა რომელიც სწორედ ამ კაფეში მოხდა.
FLASHBACK
-წარმოიდგინე ოდესმე რომ ფილმში მოხდე და მისი ერთ ერთი მთავარი გმირი ყოფილიყავი. რომელ ფილმს აირჩევდი? - იასამნისფერთმიანი ბიჭი კაფის ბარის წინ იდგა და დაინტერესებული სახით მიყურებდა. ყველაფერი რაც ფილმებს თამაშებს და გასართობს შეეხება მისთვის ინტერესსა და აღფრთოვანებას იწვევს
- კარგი რა მიკი. მაგისთვის გცალია მიდი კლლიენტი შემოვიდა და მოემსახურე - კარისკენ ვანიშნე საიდანაც ქერათმიანი ბიჭი შემოვიდა რომელსაც ასევე ქერა ბიჭი მოჰყვა მაგრამ მეორის უფრო მუქი იყო წინასთან შედარებით
-ქალუმ შენ მიდი რა
-რატომ - ვკითხე და თან თვალები გადაავატროალე
- მე და ეს ბიჭები რამდენიმე გაკვეთილზე ერთ კლასში ვსხედვართ და ცუდი შთაბეჭდილება გვაქვს ერთმანეთზე. დიდად არ მეხატებიან გულზე
-კარგი - კალამი და ფურცელი ავიღე და იმ მაგიდასთან მივედი სადაც ბიჭები ისხდნენ