5sos - don't fucking lie to me -cake- (ქართული)

☆10☆

LUKE

საშინელი შეგრძნებაა, როდესაც შენს მთელს ცხოვრებას ერთი სულელური ნაბიჯი ანგრევს. მთელ სიყვარულს გართმევს ეს სიყვარული კი ყველაფრად წარმოგიდგენია. მის გარეშე სიცოცხლე კი უაზროდ სულელურ დროის კარგვად. რა მოხდებოდა მე მეთქვა ამის შესახებ და ამმეხსნა ეს ყველაფერი ხომ ესე არ იქნებოდა.

რა მოხდება თუ ქალუმი უჩემოდ ცზოვრებას გააგრძელებს. იპოვის სხვას რომელთანაც ურთიერთობას დაიწყებს და დიდ წითელ ხაზს გადამისვავს. მის ცხოვრებაში ლაქა ვიქნები, რომელსაც მალევე ამორეცხავს. მე კი მის დავიწყებას ვერასდროს შევძლებ. არც მინდა, რომ შევძლო რადგან ის იყო ჩემი უაზრო ცხოვრების ნათელი წერტილი. მისი თაფლისფერი მოციმციმე თაველბი ჩემთვის ვარსკვლავებივით ანათებდნენ ბნელ ღამეს. ან უფრო მეტიც მზე იყო რომელიც მთელ სიბნელეს ფანტავდა. მზე რომლის გარეშე ცხოვრება შეუძლებელი.

ისევ ჩემს ოთახში ლოგინზე ვწევარ. არ ვიცი დილაა თუ ღამე. ფარდები ფანჯრებს ფარავს და მზე კარგახანია არ შემოსულა ჩენს ოთახში. ოთახი ისევ მირეულია. ფეხზე მხოლოდ სააბაზანოში შესასვლელად ვდგები

დროის შეგრძნება დაკარგული მაქვს. ჩემს მშობლებს კი საერთოდ არ აინტერესებს სად, როგორ და რანაირად ვარ. სულ მუშაობენ. სახლშიც იშვიათად არიან. ჩემი ძმები კი დიდიხანია აქ აღარ ცხოვრობენ. ასე, რომ ერთადერთი ვინც ჩემს შესამოწმებლად მოდის აშტონია. რომელიც ყვალეფერს აკეთებს იმისთვის,, რომ თავი უკეთ ვიგრძნო. ქალუმთანაც კი იყო მისული მაგრამ ქალუმმა ისიც ჩემსავით გამოაგდო.

კარები ფართოდ გაიღო და აშტონი შემოვიდა. ფანჯარასთან მივიდა და ფარდა გადასწია. მზემ ოთახი გაანათა. სინათლისგან თვალებზე ხელი ავიფარე. დიდიხანია სიბნელეში ვზივარ და გადავეჩვიე. თვალები მოვიფშვნიტე და შევეცადე სინათლეს შევგუებოდი

- ლუკ რობერტ ჰემინგს გეყოს ლოგინში კოტრიალი და გლოვა უნდა ადგე და გარეთ გამოხვიდე - უკვე მერამდენეთ მიმეორებს ამ სიტყვებს უბრალოდ არ შეუძლია თავი დამანებოს და მარტო დამტოვოს - ლუკ ასე თუ გააგრძელებ ფსიქოლოგი დაგჭირდება. უკვე მეშინია საკუთარ თავს რამე არ დამართო. უნდა ადგე და ცხოვრება გააგრძელო ან შეცდომის გამოსწორება მაინც სცადო აქ წოლით ვერაფერს გახდები

ეხლა დარწმუნებული ვარ დიდი მონოლოგი ექნება. იმაზე თუ რა ჯობია გავაკეთო და საკუთარ თავს უნდა მივხედო. ჩემი გონება კი მაინც მასზე ფიქრობს და მეუბნება გამოასწორე შენი შეცდომა რაც აშმაცც მითხრა მაგრამ მახსენდება ქალუმის ზიზღნარევი გამოხედვა როდესაც მიყურებდა ეს კი ისაა რისი დანახვაც არ მინდა რადგან ნიშნავს, რომ უკვე ვერ მიტანს და გამოსასწორებლად შანსი არ მაქვს. სწორედ ესაა მიზეზი რატონაც ვწევარ ლოგინში დღედაღამ და ვერაფერს ვაკეთებ. ქალუმს უკვე ვძულვარ. ესაა ჩემი საქციელის შედეგი და ეხლა უნდა ვიტანჯო მთელი ცხოვრება.

-ლუკ მისმენ მაინც - აშტონმა სახეზე ჩანოფხატებული ჰუდი გადამიწია და დამაცქერდა. - ლუკ ხო კარგად ხარ? - სახეში ნერვიულობა ეტყობოდა

- შენი აზრით ვგავარ კარგად მყოფს? - ჰუდი ისევ სახეზე ჩანოვიფარე ოთახში არსებული სინათლის დაფარვას ვცდილობდი

- ხო მიხვდი რაც ვიგულისხმე - ეტყობოდა ჩემს გამო დანებებას არ აპირებდა არადა მე მაშინ დავნებდი როცა ქალუმის თვალებში ზიზღი და ბრაზი ამოვიკითხე

- კი აშტონ ვსუნთქავ. - არ ვიცი მის მიმართ სიბრაზეს რატომ ვგრძნობდი მაგრამ ეხლა ყველაზე და ყველაფერზზე გაბრაზებული ვიყავი და განსაკუთრებით ჩემს თავზე

- გეყოს ჩემზე გაბრაზება ლუკ თვითომ მითხარი, რომ დამნაშავე შენი თავი გეყოდა და რომ მე მპატიობ თან აქ მხოლოდ მე ვცდილობ ყველაფრის გამოსწორებას შენ უბრალოდ ლოგინში წევხარ და ქალუმისთვს ყველაფრის ახსნას არ ცდილობ - აშტონს ხმაში გაბრაზება ეტყობოდა. ბრაზობდა იმაზე რომ უაზროდ ვიწექი და არაფერს ვცდილობდი

- არ შეგიძია უბრალოდ წახვიდე და თავი დამანებო - ვკითხე და ჰუდიდან გამოვიხედე

- ლუკ ეხლა უნდა ადგე და ჩემთან ერთად წამოხვიდე უარს არ ვიღებ, რადგან ყველაფრის გამოსასწორებლად მივდივართ - ხელი მომკიდა და წამინაყენა

- არა აშტონ არ წამოვალ. მისი სახე,, რომ გენახა არც შენ წახვიდოდი. მას ვეზიზღები. დარწმუნებული ვარ ჩემი დანახვაც არ უნდა - ლოგინზე ჩამოვჯექი და თავი ხელებში ჩავრგე

- არა ლუკ. არ ეზიზღები. მეც ვიყავი მასთან და ის უბრალოდ დაბბნეულია გონია, რომ გულს უარესად ატკენ თუ დაგელაპარაკება - ხელი მხარზე დამადო - ეხლა ადექი გაემზადე და გავიდეთ

- კარგი - არ ვიცი რატომ მაგრამ დავთანხმდი. მისმა სიტყვებმა იმოქმედდა იმედის პატარა ნაპერწკალი გამიჩინეს