5sos - don't fucking lie to me -cake- (ქართული)

()5()

Calum

დილა, კიდევ ერთი უაზრო დღე რლმელიც ერთი სული მაქვს დამთავრდეს, მაგრამ არ მინდა ისევ ლოგინში ვიწვე და მთელი ღამე ვიტირო არც აქ ამ ბარში ჯდომა და ხალხისთვის ძალით გაღიმება მინდა. თან დღეს მიკიც არა არის რადგან ერთი დღით დასვენება ითხოვა რომ იმ იისფერთმიან გოგოსთან რომელსაც კრისტალი ქვია პაემანზე წასულიყო. მე ვითხარი, რომ პრობლემა არ იყო და ერთი დღე მის გარეშე მიშაობა არ გამიჭირდებოდა, მაგრამ ვიცი რომ ვიცრუე. რაც მას დავშორდი იმის მერე ბევ რამეზე ვცრუობ. ვიტყუები რომ შემიძლია რაიმეს გაკეთება მაგრამ მის გარეშე ყოფნა ისე მტკენს, ამ ტკივილზე, მასზე, ფიქრის მეტს ვერაფერს ვაკეთებ.

ეხლა ვზივარ კაფის ბართან მარტო ჩემი ფერადთმიანი მეგობრის გარეშე და კაფეში მყოფ კლიენტებს დიდ ყურადღებას არ ვაქცევ უფრო ვერ ვაქცევ.

მთელი დღის განმავლობაში არც ისე ბევრი კლიენტი იყო. საღამკს როდესაც უკვე დაკეტვის დრო იყო კარები გაიღო.

- აქ რას აკეთებ - გაბრაზებული სახით შევხედე. კაფეში ჩვენს გარდა არავინ იყო

- ლუკზე სალაპარაკოდ მოვედი - მასთან ახლოს მდგომი სკამი გამოსწია და მაგიდასთან დაჯდა - და ყავას ავიღებ

- ყავას მოგიტან მაგრამ მასზე საუბარი არ მსუსრ - ყავა ჭიქაში დავისხი და წინ დავუდე

- ქალუმ ლუკი ძალიან იტანჯება უნდა მისცე იმის შანსი რომ ყველაფერი აგიხსნას - მისი მოსმენა აღარ მინდოდა მაგრამ კაფიდან ვერ გავაგდებდი თან არც ჩხუბის ხასიათზე ვარ უბრალოდ ამისთვის ძალა არ მაქვს

- მისი ერთი სიტყვის გაგონებაც არ მინდა. მისი დანახა არ მინდა არც შენი აშტონ. გთხოვთ თავი დამანებეთ. თქვენ გგონიათ მე არ ვიტანჯები. გთოხოვთ ყველაფერს უარესობისკენ ნუ წაიყვანთ. უბრალოდ დაივიწყეთ, რომ ვარსებობ, რადგან რაც თქვენ გააკეთეთ იმან მიმკლა ჩემს არსებობას ხაზი გადაუსვა თქვენს ცხოვრებაში. - სიბრაზე, სევდა, ტკივი ყველაფერი ერთდროულად გამიმძაფრდა ცოტაც და ცრემლები წამომივიდოდა. აშტონმა ჯიბიდან ფული ამოიღო მაგიდაზე დადო და იქაურობა დატოვა.

მე გასაღები ავიღე კაფე დავკეტე და ჩემი სახლოსკენ გზას ძლივს სწრაფი სუნთქვით გავუყევი. სახლის კარი გავაღე და ოთახში ავირბინე.

ტელეფონი ამოვიღე შარვლის უკანაჯიბიდან და მიკის დავურეკე

- ქალი როგორ ხარ ძმაო? - გახარებული ხმა ქონდა
- მიკი - აკანკალებული ხმა მქონდა მიუხედავად იმკსა რომ ვცდილიბდი დამემალა

- რა მოხდა ძმაო. ქალ ხომ კარგად ხარ - ხმას ვერ ვცემდი . ყველა ემცია ერთდროულად მომეძალა. გადაღლილობა მერე აშტონითან საუბარმა ყველაფერი დაამძიმა. მართალია მას არაფერი არ უთქვია ისეთი მაგრამ გამახსენდა, რომ ის ამ ყველაფრის თავიდათავი იყო და სიბრაზემ პიკს მიაღწია

- ქალ ქალუმ ძმაო ხმა გამეცი რა მოხდა? - შეშფოთებული ხმა ქონდა

- აშ.. აშტონი კაფეში მოვიდა - ხმა ისევ მიკანკალებდა თვალებიდან ცრემლები თავისით მოდიოდა და მთელ სახეს მისველებდა

- რამე დაგიშავა? - ღელავდა, შეშინებული იყო

- არა არაფერი მაგრამ... მი..მიკი არ არ შემიძლია... ბოდიში თ..თუ საღამო ჩაგიშალე მ..მაგრამ

- არაფერია ქალ. მალე მოვალ მანამდე შეეცადე დაწყნარდე ძმაო - ტელეფონში კარების გაღების და დაკეტვის ხმა გავიგე და მივხვდი, რომ უკვე გზაში იყო

- მადლობა მიკი - ცრემლი შევიმშრალე და საწოლზე ჩამოვჯექი

- მალე მოვალ ქალ - ტელეფონი გათიშა. მე ლოგინზე გაუნძრევლად ვიჯექი და კარებს მივშტერებოდი უკვე ტირილითაც ვეღარ ვტიროდი უბრალობ დებილივით კარების ერთ წერტილს ვუყურებდი და არ ვინძრეოდი