Sonunda Evde

10.Bölüm

Keyifli Okumalar...

•••••

Defne, çekiştirerek merdivenlerden çıkardığı genç adamı, odasına girdikten sonra rahat bırakarak, tavşanının kafesinin bulunduğu masaya yaklaştı.

Alaz girdiği odanın, eskiden İrem'e ait olduğunu hala dün gibi hatırlıyordu. Kapıya, anıları hatırlarcasına elini sürüp, odaya giriş yaptı. Kapının tam yanında komidin bulunuyordu. Üstünde ise panoda, İrem ve kızının olduğu fotoğraflar vardı. Gözüne çarpan ilk fotoğraf, kızının yeni doğduğu zamana ait olduğunu tahmin ettiği fotoğraftı.

İrem, kızını kucağına almış, saçlarında da kendisin için hep ördüğü papatyalardan taç iliştirilmişti. Hayranlıkla baktıktan sonra odaya kısa bir göz atıp kızının yanına ilerledi.

Defne o sırada, kafesin arkasından tavşanına bakıp sevmekle meşguldü. "Merhaba. Sen çok tatlısın minik tavşan. Biraz su ister misin?" Deyip su kabını aramaya başladı. Masanın hemen altında bulup, "İşte burada." Dedikten sonra, Alaz'a bakmaya başladı.

"Evet, tam da orada. Ama ona su vermek için kafesi açmayacak mısın?"

Defne bir anda gözlerini büyüterek, "Asla. Beni ısırabilir veya gözümü çıkarabilir." Dedi.

Genç adam, kızına gülümseyerek baktıktan sonra, "Peki, benim çıkarmamda bir sakınca var mı?" Derken kafesin arkasından tavşanı okşadı.

"Tamam, ama seni ısırırsa beni suçlama." Derken kafesin kapağını açmaya başladı.

"Anlaştık." Deyip, kafesin içinden tavşanı dikkatle alarak pencerenin önündeki oturma yerine ilerledi. Kızını da yanına çağırdıktan sonra tavşanı kucağına alarak okşamaya başladı.

"Onu sevmek istemediğine emin misin?"

Defne, ne kadar isterse istesin korkusunu yenemeyerek, bakmakla yetindi. "Eminim."

Genç adam, kızının korktuğunu anlayarak onu bu korkuyu yenmesi için teşvik etmeye çalışıyordu. "Çok da yumuşakmış." Derken tavşanın kafasını yavaşça okşamaya devam etti.

"Annem bana senin şarkılarından biraz dinletti." Küçük kız konuyu değiştirmek için, gecenin asıl amacına yöneldi.

"Öyle mi?

"Sandığımdan daha iyisin." Derken oturma minderlerinin üstünde iyice yayılmaya başladı.

"Teşekkür ederim."

"Yani, sanırım birbirimizi daha iyi tanımamız gerek." Deyince, Alaz şaşkınlıkla kızına döndü.

"Evet, bunu çok isterim."

"Beni yarın okuldan almaya ne dersin?"

"Bu çok güzel olur, Defne." Kızının bu kadar konuşkan ve yaşına göre zeki olmasına şaşırarak, bir kez daha İrem'in ne kadar iyi bir anne olduğunu düşündü. Kızının esnemeye başladığını görünce yatağına yönlendirip, üzerini örttükten sonra ışığını kapatarak odadan ayrıldı.

•••••

Alaz'ın aşağıya indikten sonra gideceğini belirtmesi ile İrem, verandaya çıkmıştı. Genç adamın arkasından ilerlerken, "Bu çok kötüydü, berbattım." Deyip kafasına vurması ile gülmemeye çalışarak ona bakmaya devam etti.

"Yani, çocuklarla ne yapılır bilmiyorum. O ayıdan nefret etti. Aynı senin, sana aldığım kolyeden nefret ettiğin gibi." Deyip yüzünü elleri arasına hapsetti.