Κεφάλαιο 16

2.9K 187 10
                                    

Σηκώνομαι ελαφρά από το κρεβάτι προσπαθώντας να μην ξυπνήσω το Θάνο και αφού φοράω στα γρήγορα τα παπούτσια μου βγαίνω από το δωμάτιο και πάω κάτω όπου βλέπω αρκετό κόσμο σε σύγκριση με πριν και την μητέρα του Θάνου να μιλάει με ένα νεαρό άντρα που έμοιαζε με τον Θάνο με την διαφορά ότι αυτός ήταν ξανθός.

"Θα ήθελα πολύ να μάθω το λόγο που το αυτοκίνητό μου έχει μια τεράστια γρατσουνιά στο προφυλακτήρα" ακούω κάποιον να λέει ξαφνικά από πίσω μου με αποτέλεσμα να πεταχτώ ελαφρά. Γυρνάω και αγριοκοιτάζω τον Πέτρο ο οποίος φαίνεται λες και είναι έτοιμος να μου κόψει το κεφάλι. Όχι που θα ξέφευγα.

"Ε;" ρωτάω παριστάνοντας την ανήξερη αλλά δεν πιάνει. Συνεχίζει να με κοιτάει με αυτό το...επικριτικό βλέμμα ενώ ξεφυσάω.

"Απλά όπως έβαλα μπροστά ίσως να πήρα ξυστά το αμάξι πίσω μου" λέω ανασηκώνοντας τους ώμους μου χαμογελώντας απολογητικά αλλά συνεχίζει να με αγριοκοιτάζει.

"Γι' αυτό δεν θέλω να οδηγείς το αμάξι μου»

«Μια φορά συνέβη. Εγώ σου είπα τίποτα όταν μου έσπασες το κινητό;» τον ρωτάω και παρόλο που ανοίγει το στόμα του να απαντήσει δεν το κάνει.

«Το φαντάστηκα»

«Δεν πρόκειται να σε αφήσω να ξαναπάρεις το αυτοκίνητο μου»

«Ούτε εγώ το κινητό μου» χαμογελάω απαλά και μου βγάζει την γλώσσα του αλλά τον αγνοώ τελείως όταν βλέπω τον Θάνο να κατεβαίνει τις σκάλες κοιτώντας τριγύρω μέχρι που το βλέμμα του πέφτει πάνω μου. Μου χαμογελάει ελαφρά και προχωράει προς το μέρος μας.

«Επ φίλε» λέει ο Πέτρος μόλις πλησιάζει προς το μέρος μας και εκείνος του χαμογελάει. Προσποιητό χαμόγελο είναι αλλά τον καταλαβαίνω. «Συλλυπητήρια» τον τραβάει σε μια αδελφική αγκαλιά και εκείνος γνέφει.

«Σε ευχαριστώ φίλε. Και που ήρθατε κιόλας»

«Δεν χρειάζεται. Ήρθε και η Κλειώ αλλά έφυγε πριν από λίγο γιατί η μικρή έκλαιγε πολύ»

«Δεν πειράζει. Μην αγχώνεσαι» απαντάει ο Θάνος και τα μάτια του πέφτουν πάνω στην μητέρα του. «Με συγχωρείται για λίγο»

«Και για πες» λέει ο Πέτρος γυρνώντας να με κοιτάξει μόλις ο Θάνος φεύγει και σμίγω τα φρύδια μου. «Τι κάνατε εσύ και ο Θάνος πάνω μια ώρα;» ρωτάει με ένα πονηρό χαμόγελο που με κάνει να ρολάρω τα μάτια μου. Αμέσως στο πονηρό να πάει ο νους του.

Μέχρι Που Σε Γνώρισα (Οικογένεια Μιλς 1)Where stories live. Discover now