Μέχρι Που Σε Γνώρισα (Οικογένεια Μιλς 1)

Κεφάλαιο 35

Ισορρόπησα στις μύτες των ποδιών μου και τέντωσα τα χέρια μου προσπαθώντας να κρεμάσω την κουρτίνα που είχα πάρει για το σαλόνι του διαμερίσματος μας αφού ο Θάνος δεν είχε πιο πριν τέτοιες παρά μόνο στην κρεβατοκάμαρα του. Έτσι και εγώ αγόρασα κουρτίνες για το σαλόνι και τον ξενώνα ενώ θέλω ακόμα να πάρω ένα σετ για το δωμάτιο που βρισκόταν απέναντι από το δικό μας και το οποίο θα γινόταν και το δωματίου του μωρού. Ο Θάνος, από την Παρασκευή που μας επιβεβαίωσε η γυναικολόγος του νοσοκομείου ότι όντως ήμουν έγκυος τεσσάρων εβδομάδων είχε ενθουσιαστεί. Ήταν αρκετά χαρούμενος όπως και εγώ και λιγάκι προστατευτικός ...σε σημείο που μερικές φορές μου έσπαγε τα νεύρα. Όχι να μην σηκώσω βάρη γιατί δεν θα κάνει,όχι να μην πιω ποτό γιατί δεν κάνει, όχι να μην κουράζομαι! Και πω ότι έκανα και τίποτα το υπερβολικό. Να μαγειρέψω πήγα ο άνθρωπος και με κοίταξε λες και έκανα έγκλημα. Σήμερα είχαμε καλέσει τα παιδιά για φαγητό στο σπίτι μαζί με την μητέρα μου,τον πατέρα μου και την μητέρα του για να τους το πούμε και όταν πήγα να σκουπίσω λιγάκι που πήρε την σκούπα από τα χέρια, με έβαλε να καθίσω στο κρεβάτι και άρχισε να σκουπίζει αυτός.

Εντάξει, το θέαμα ενός Θάνου μόνο με το μποξεράκι να σκουπίζει δεν με χάλασε καθόλου, αλλά όσο να πεις μου έσπαγε τα νεύρα. Ευτυχώς που πετάχτηκε στο σουπερμάρκετ να πάρει αυτά που χρειάζεται για το βραδινό που θα φτιάξει και έχω την ευκαιρία να κρεμάσω τις κουρτίνες πριν έρθει.

"Κυβέλη;"

Το γρουσούζεψα.

"Ναι;;" τον ρώτησα αθώα καθώς πάσχιζα να κρεμάσω και την άλλη άκρη της κουρτίνας όταν τον άκουσα να αφήνει τις σακούλες κάτω και να περπατάει προς το μέρος μου. 

"Τι κάνεις;"

"Προσπαθώ να κρεμάσω την κουρτίνα."

"Μήπως θα σου ήταν εύκολο να ...κατέβεις εδώ; Ξέρεις στη γη;" 

"Να βάλω την κουρτίνα." του είπα και τον άκουσα να ξεφυσάει καθώς ήρθε από πίσω μου αλλά δεν έκανε κάτι. Απλώς περίμενε. Κρέμασα την κουρτίνα και όταν κατέβηκα με κοίταξε με σταυρωμένα τα χέρια αλλά και ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο του.

"Ακροβάτης σε τσίρκο την είδες;"

"Ήθελα να κρεμάσω τις κουρτίνες." επανέλαβα και εκείνος ρόλαρε τα μάτια του.

"Και γιατί δεν με περίμενες να έρθω να σε βοηθήσω;"

"Γιατί θα τις κρεμούσες εσύ."