Μέχρι Που Σε Γνώρισα (Οικογένεια Μιλς 1)

Κεφάλαιο 25

Τα μάτια μου έπεσαν στο στενό μπορντό φόρεμα που είχα επιλέξει να βάλω και δεν μπορούσα παρά να δαγκώσω το κάτω χείλος μου. Το είχα βρει στο πίσω μέρος της ντουλάπας μου και παρόλο που τότε ήμουν σίγουρη πως αυτό θα βάλω, τώρα δεν ήμουν καθόλου.

"Το κοιτάς και το ξανακοιτάς. Δεν πρόκειται να αλλάξει ξέρεις." άκουσα την φωνή της Κλειώ να λέει από πίσω μου και γύρισα να την κοιτάξω. Ήταν καθισμένη στο κρεβάτι μου και με κοιτούσε με προσοχή καθώς ξεφύσηξα και γύρισα πάλι προς το καθρέφτη. Το φόρεμα ήταν τιραντέ και σχημάτιζε v στην περιοχή του στήθους μου. Παρόλο που μου άρεσε αρκετά, είχα καιρό να φορέσω τόσο κοντό φόρεμα και για κάποιο λόγο αισθανόμουν αμήχανα. 

"Πολύ κοντό δεν είναι;" την ρώτησα και κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.

"Μια χαρά είναι. Σε πάρτι πας. Τι θα φόραγες;"

"Ναι αλλά μήπως δεν είναι για την ηλικία μου;" την ρώτησα και με κοίταξε σαν να με ρωτούσε αν ήμουν σοβαρή.

"Θα σε χτυπήσω πραγματικά. Είκοσι έξι είσαι. Όχι πενήντα. Αυτό θα βάλεις γιατί σου πάει πολύ."

"Να μαζέψω τα μαλλιά ή να τα αφ-"

"Κάτω. Όλο πάνω τα έχεις." απάντησε εκείνη και έγνεψα πάνω στην ώρα που μπήκε μέσα ο Πέτρος με την μικρή να τον ακολουθεί. Εκείνη έτρεξε αμέσως στην μητέρα της ενώ εκείνος έμεινε να με κοιτάει στενεύοντας τα μάτια του.

"Έτσι θα πας; Με αυτό το φόρεμα;" ρώτησε δείχνοντας το φόρεμα και τον κοίταξα.

"Ναι. Γιατί τι έχει;"

"Τι δεν έχει δεν λες καλύτερα;"απάντησε εκείνος δείχνοντας τα πόδια μου και ξεροκατάπια. Άρα και εκείνου δεν του αρέσει. "Τα παπούτσια που είναι; Δεν λέω ωραίο φόρεμα αλλά να βγεις ξυπόλητη δεν λέει."

Τα μάτια εμένα και της Κλειώ άνοιξαν ορθάνοιχτα καθώς κοιτάξαμε τα πόδια μου και διαπιστώσαμε πως όντως ήμουν ξυπόλητη. Ήμουν τόσο απορροφημένη με το φόρεμα και το μακιγιάζ που ξέχασα να βάλω παπούτσια. 

"Θα συναντηθείς με τον Θάνο εκεί;" ρώτησε η Κλειώ καθώς φόρεσα τα ψηλά μαύρα μποτάκια που είχα επιλέξει τα οποία ταίριαζαν και με το φόρεμα. 

"Ναι. Έξω από την πολυκατοικία. Επέμενε να έρθει να με πάρει αλλά του είπα καλύτερα να συναντηθούμε εκεί. Σιγά μην συμφωνούσα."

"Ναι μωρέ. Γιατί θα του έπεφτε ο κωλ-"

"Πέτρο!" είπαμε ταυτόχρονα με την Κλειώ και εκείνος ρόλαρε τα μάτια του.