αmσr fαlsσ || chαnвαєk

10

Etrafta bir sürü insan. Kameralar üzülenler. Ve daha bir çok şey. Baekhyun halen paramparça olan arabadan kurtarılmaya uğraşıyordu. Ama sıkıştığı için açılmıyordu. Tam 1 saat boyunca bütün uğraşlara rağmen araba açılmamıştı.

"Ne yapacağız olmuyor böyle" itfaiye çalışanı sorunca adam arabadan demir kesiciyi getirdi.

"Ama o organlarına zarar verir" sağlık görevlisi konuşunca itfaiye çalışanı sarsmayacak şekilde kesmeye çalıştı.

"Onu burdan çıkaracağız başka çaremiz yok" herkes kesilen demiri korkuyla ve endişeyle izliyordu. Arkadan gelen bağırma sesiyle herkes o tarafa dönmüştü.

"Baekhyun!" Anneannesi koşarak arabanın yanına koştu.

"Giremezsiniz hanımefendi" anneanne gözleri yaşlı arabadan torununun dışarı çıkmış koluna baktı. Yengesi yanında destek oluyordu ama bir fayda etmiyordu.

"Nasıl peki iyi mi?" Polis kadına acımış halde bakmıştı. Gerçekten onun yerinde olmak istemişti.

"Nabzı yerinde merak etmeyin" geri adım atıp arabadan çıkarmalarınu beklediler. Demirler kesildiğinde herkesin yardımıyla oynatmadan arabadan çıkardılar.

"Çabuk hastaneye çabuk!" Baekhyunu ambulansa bindirmişlerdi. Diğerleri de arabaya binip arkalarından gittiler.

Baekhyuna ne olacaktı? Felç de kalabilirdi. Ve ya başka bir şey. Peki ya chanyeol? Onu bulacak mıydı? Onun için çabalayacak mıydı?

Ambulanstan inen baekhyun'a ağzından nefes veriyorlardı. Anneannesi yanına gelip saçlarını okşadı. Kan olmuş elini tuttu.

"Baekhyun! Oğlum ben burdayım sakın bırakma kendini ben yanındayım!" Acil servisin kapısından içeri almamışlardı. Doktor engel olup kadının yüzüne baktı.

"Bakın hanımefendi sakin olmalısınız. Yoksa bu hastayıda etkileyebilir. Çok kan kaybetmiş. Kanına uygun birini bulmanız gerekiyor. Lütfen sakin olun." Yengesi lafa girmişti.

"Tamam doktor bey saolun" ikili koltuğa geçip oturdular.

"O ölemez o ölürse her şey biter" yengesi anneannesine iğrenir bakışlar yolladı.

"Hala intikamı düşünüyorsun. Nasıl bir insansın sen torunun içerde can çekişiyor" anneanne ayağa kalkıp kadına parmağını salladı.

"Kes sesini" koltuğa tekrar oturdu. Çalan telefonunu cebinden çıkarığ arayan kışiye baktı.

"Evet?" Ciddi bir tavır sergiledi.

"Efendim cezaevine birini soktuk bu gece adamın işini bitirecek" kadın duraksadı. Baekhyun olmadan bu işi halledemezdi.

"Hayır söyle bir şey yapmasın. Şimdi zamanı değil"

"Peki efendim" telefonu kapatıp kafasını duvara yasladı.

"Neden durdurdu adamı?" Yengesi sorunca anneanne güldü.

"Baekhyun olmadan yapmam bunu. Özellikle ona izletmeliyim bunu" yengesi kadına delirmiş bakışları yolluyordu. Baekhyun'un aklına başka şeyler sokmak istiyordu.

İçeriden çıkan hemşirenin yanına gittiler.

"Ne oldu baekhyun'a bir şey mi oldu?" Kadın endişeyle içeri baktı. Baekhyun'a ön müdahele yapıyorlardı.

"Hayır efendim amaliyata almalıyız bir an önce" hayal kırıklığı tekrar susmalarına sebeb olmuştu.

Baekhyun

Karanlık bir ormanda bankta oturuyordu. Tek başınaydı ve etraftan gelen uluma sesleri ve bir adım
sesleri.

"Baekhyun" chanyeol gelip yanındaki banka oturmuştu.

"Chanyeol" ikili sessizce oturmuş birbirlerine bakıyorlardı.

"Beni seviyorsun değil mi?" Baekhyun başını eğip cevapladı

"Evet seviyorum" chanyeol mutlu olmuştu. Yüzündeki tebessüm artmış adama aşkla bakıyordu.

"Benim de seni sevdiğimi biliyor musun?" Baekhyun kafasını kaldırıp bir adım attı.

"Biliyorum çok seviyorsun" chanyeol bir adım gerileyip uzaklaştı.

"Peki beni madem seviyorsun neden yaptın bunu bana?" Baekhyun'un gözleri dolmuştu.

"Ben ailem için yapmıştım" chanyeol bir adım daha geriye gitti.

"Ailen için öyle mi? Pekii ben bir şey yaptım mı siz benim babamı öldürdüğünüz zaman. Hayır?"

"Ben özür dilerim" chanyeol adamın elinden tutup öptü.

"Seni affetmem için uğraş baekhyun. Emin ol seni bir gün affedeceğim. Çünki seni seviyorum fakat şimdi affetmemin zamanı değil. Çok kırdın beni" baekhyun adamın boynuna sarılıp kokusunu içine çekti.

"Sana kendimi affettireceğim chanyeol söz veriyorum"

-pohibohi-