αmσr fαlsσ || chαnвαєk

11

2 ay sonra

"Ne zaman uyanacak doktor bey iki aydır komada" ananesi sorunca doktor suratını düşürüp kadına baktı.

"Bu kadar zaman bekledik fakat artık bir umut kalmadı. " yengesi baekhyun'un saçlarını okşadı.

"Kalk artık baekhyun hadi" doktor fişini çekmek için uzandığında baekhyun'un gözleri açılmıştı.

"Tanrım! Uyandı! Baekhyun uyandı!"
Doktor geri çekilip elindeki ışığı gözlerine tuttu.

"Harika. Gerçekten bir mucize bu" baekhyun gözlerini yarım açmış etrafa bakarak söyleniyordu.

"Chanyeol.. chanyeol..." anneannesi ve yengesi şok geçirmişti. Onun adını sayıklaması çok garipti.

"Baekhyun biz burdayız bak burdayız biz" yengesi elini tutup okşadı. Gözlerini tam açmış bilinci yerind gelmişti.

"Yenge anneanne ne oldu bana" anneannesi  heycanla yanına gidip oturdu.

"Komadaydın baekhyun çok şükür döndün aramıza" doktor kontrollerini yaptıktan sonra kadınlara baktı.

"Son tetkiklerden sonra taburcu edebiliriz. Geçmiş olsun baekhyun" baekhyun yengesine bakıp gülümsedi.

"Chanyeol'ü öldürmediniz değil mi? Ona bir şey olmadı" anneanne kaşlarını çatmış torununun konuştuklarını dinliyordu.

"Hayır oğlum seni bekledik biz. Annenin ve babanın katilini sen öldüreceksin" baekhyun kafasını çevirip yengesine baktı.

"Yenge seninle baş başa konuşmak istiyorum" anneannesi sinirlenip odadan çıktı.

"Söyle baekhyun ne oldu?" Baekhyun tavana bakıp derin bir iç çekti.

"Chanyeol'ü hapisten çıkarmama yardım eder misin?" Yengesi elini tutup sorar bakışlarla ne demeye çalıştığını anlamaya çalışıyordu.

"Neden baekhyun. Onu attırmak için her şeyi yapmıştın" baekhyun geriye gidip toparlandı

"Bak yenge ben bu kazadan sonra idrak ettim her şeyi. Duygularımı en başta da. Lütfen onu ordan çıkar ve bir eve yerleştir." Yengesi baekhyuna gülümseyip alnından öptü.

"Aşık mı oldun?" Baekhyun gözlerinin dolmasına engel olamadı.

"Sürekli chanyeol çıkıyordu karşıma. Galiba ben uyurken oluyordu. Sürekli benim onu sevdiğimi söylüyordu. Sürekli ona aşık olduğumu ve onunda bana aşık olduğunu söyledi" gözünden süzülen damla yanağından çenesine kadar yol aldı.

"Anladım baekhyun tamam birisinin suçu üstlenmesini sağlayacağım ve onu ordan alacağım" baekhyun yengesine sonsuz güveniyordu. Anneannesi her şeyi berbat edebilirdi. Bir intikam uğruna onu yok edebilirdi.

"Sana güvenebiliceğimi biliyordum yenge teşekkür ederim" yengesi ayağa kalkıp telefonunu çıkardı. Adamlarından birini bir yere gelmesini istedi.

"Şimdi gidip halledeceğim ve bir eve yerleşecek. Şirketiylede zaten annesi ilgileniyor. Kimse bilmeyecek çıktığını" baekhyun yengesini onaylayıp çıktıktan sonra giren anneannesine baktı.

"Ne oldu baekhyun. Sen benden bir şey saklamazdın" baekhyun yanına oturan anneannesi ile göz göze geldi.

"Yengemle aramda sır anneannecim" sinirlenmişti kadın. Baekhyun ondan bir şey saklamazdı. Bir şeyler çeviriyordu. Fakat bunun peşini de bırakmayacaktı.

"Tamam bakalım konuştum biraz önce ben doktorla çıkabiliriz" baekhyun gelen hemşireye baktı. Kolundaki serumu ve üzerindeki şeyleri çıkardı.

"Geçmiş olsun efendim" üzerini değiştirip hastaneden çıktılar.

"Anneanne ben ayrı bir evde kalmak istiyorum. Lütfen beni dağ evine götürür müsün?" Kadın onu anlıyordu. Bazı şeylerden uzak kalmak ona iyi gelecekti. Kafasını toplamalıydı.

"Elbette baekhyun. Ben şoförle sana eşyalarını gönderirim seni bıraksın ben taksiyle geçerim" baekhyun arabaya binip dağ evine doğru yol aldı. Telefonunu çıkarıp yengesini aradı.

"Yenge ne yaptın?" Baekhyun heycanla sorunca yengesi güldü.

"Karakola geldik baekhyun. Şuçu kendinin yaptığını anlattı. Yarına çıkar chanyeol" baekhyun derin nefes aldı. Mutlu olmuştu işte.

"Tamam yenge yerin chanyeol'ü dağ evine getirin ve bir kaç korumayla. Kaçmak isteyebilir. Ben oraya geçiyorum" telefonu kapatıp içinfski güzel hisle gülümsedi. Verdiği sözü tutacaktı. Yaptığı bir hata da olsa. Oan karşı aşık olduğunu inkar da edemiyordu.

-pohibohi-