αmσr fαlsσ || chαnвαєk

16

Baekhyun adamın dediği şey ile şoka girmişti. Evleneceklerinden neden onların haberi yoktu.

"Ah sizin kararınız elbette. Dikkat et baekhyun her şey için" yengesi evden ayrılmıştı. Kapı kapanma sesiyle baekhyun ayağa kalktı.

"Nasıl evleniyoruz nerde ne zaman" chanyeol adamın belinden tutup kendine çekti.

"Evlenmiyoruz başımızdan göndermek için yaptım" baekhyun'un aklına gelmeliydi.

"Ah tabii gerçek sandım bir an." Chanyeol adamın dudaklarından öpüp geri çekildi.

"İlerde belki. Ama şimdi şu anneannenle olan meseleni halledelim" baekhyun'un yine suratı düşmüştü. Konuşmak dahi istemiyordu o konuyu.

"Nasıl halleceğiz ki üzerimdekileri yengeme vericem. Babaannem bizi tehtid etti giderken ne yapacağız" chanyeol düşündü. Aklına mantıklı her hangi bir şey gelmiyordu.

"Bilmiyorum. Ona karşı tedbirli olmalıyız öncelikle. Burdan gidelim ve benim evime yerleşelim baekhyun..orda daha iyi korunuruz. Giderkende yengeni alalım" baekhyun adamın yanından koltuğa oturdu.

"Gidelim chanyeol. Her şeyi unutalım yapalım" chanyeol koltuktan adamı kaldırıp kendi oturdu ve kucağına aldı.

"Sen toparlan birazdan çıkarız" baekhyun öğrendiği şeyleri yüzünden kendini hiç iyi hissetmiyordu. Canı yanıyordu. Yıllarca kandırılmıştı. Kimsesizdi. Sadece annesi vardı fakat o da gitmişti. Ne yapacaktı? Annesinin ve babasının katiline mi sığınacaktı? Onun koruması ile mi yaşayacaktı? Peki ya rüyasında verdiği sözler. Annesinin onu affet demesi. Evet annesi rüyasında onu affet ve onunla ol senin için en iyisi o demişti. Baekhyun bunu kimseye dememiş içimde saklamıştı. Annesine güveniyordu. O yanılmazdı hiç bir zaman.

Baekhyun adamın kucağından inip odaya çıktı. Elinde bavullarla aşağı indi. Chanyeol ceketini giymiş ve daha bavuldan çıkmamış eşyalarını toplamış eline almuştı.

"Hadi gidelim. Önce yengeni ara bi notere uğrayalım" chanyeol bavulları alıp arabaya yerleştirdi. Kapıya başka bir araç gelmişti. Baekhyun arabasını dahi bırakacaktı. Telefondan yengesini arayıp gelmesi için haber verdi.

"Evet baekhyun. Hazır mısın? Yeni bir hayat. Yeni bir yuva. Belki yeni bir aşk . Kim bilir" baekhyun gülümseyip adama baktı. Onu üzmek istemiyordu.

"Evet chanyeol hazırım. Sen yanımda olduğun sürece ben her şeye hazırım" ikili yola çıkmıştı. Ortamda sadece müzik sesi vardı. Baekhyun başını yaslamış dışarıyı izlemeye koyulmuştu.

"İyisin değil mi?" Dedi chanyeol. Endişeleniyordu onun için.

"İyiyim merak etme." Chanyeol ona kör kütük aşık değildi. Onunla olmasının tek sebebi ondan az da olsa etkilenmesi, ona yapılanları duyunca ona acıması ve ortada kalmaması için ona yardım etmek istemesi. Her şey bundan ibaretti.

Araba durunca baekhyun kemerini açıp aşağı indi. Yengesi binanın önünde onları bekliyordu.

"Hoş geldin baekhyun" sarılıp geri çekildi. Halası onu gerçekten seviyordu.

"Hoş buldum yenge. Hadi bitsin şu iş" içeri girip görevlinin masasına oturdular. Baekhyun gereken her şeyi bir bir yerine getirdi. Üzerindeki her şeyi yengesine verdi.

"Tamam saolun" ordan ayrılıp dışarı çıktılar.

"Arada görüşelim baekhyun. Seni severim bilirsin" baekhyun gülümseyip yengesine sarıldı. Tek yanında olan kişi oydu. Geri çekildiğinde karşısında anneannesini gördü.

"Sonunda beş parasız kaldın öyle mi baekhyun?" Gülüp alay etti. Chanyeol adamın elinden tutup götürmek için yeltendi ama baekhyun izin vermedi.

"Evet beş parasız kaldım. Ne var bunda. Beş parasız kalmak umrumda mu sanıyorsun sen? Yapma. Senin bı yaptığın iğrençlikten sonra sakın yapma. Gidelim chanyeol şu iğrenç suratı görmeye tahammülüm yok" baekhyun chanyeol ile birlikte yola çıkmıştı. Bir yandan ağlıyor diğer yandan yüzünü saklıyordu.

"Baekhyun lütfen sakin ol" baekhyun gözyaşlarını silip adama döndü.

"Chanyeol. Bırak beni. Ayak bağı oluyorum bela oluyorum başına" dedi. Kimsenin ona iyi davranmasını istemiyordu.

"Hayır baekhyun. Sen benimsin. Buna izin vermem. Her ne olursa oldun yanındayım. Bu konuşmayı bit daha açmıyoruz. Anlaştık mı?" Baekhyun kafasını sallayıp önüne döndü.

-poinemi-