Rowan's Odyssey

Kabanata VI: Lihim

Kabanata VI: Lihim

═ ══════ † ══════ ═

Mayroong dalawang klase ng lihim ang tao: ang isa na nais nitong panatilihin sa kaniyang sarili, at ang isa na hindi nito maaaring ipaalam sa iba.

~ Ally Carte ~

═ ══════ † ══════ ═

Malabo ang anyo ng paligid. Para ba ang lahat ng bagay ay mistulang natatakpan ng isang manipis na ulap. May kaunting sinag ng araw na nakasilip sa siwang ng bintana, ngunit hindi ito sapat para punuin ang buong paligid ng taglay nitong liwanag.

Tama...

Ito ang unang nasilayan ng batang lalaki nang siya'y nagkamalay sa isang maliit na silid. Natagpuan niya ang kaniyang sarili na nakahiga sa isang matigas na kama, balot ng kumot ang katawan at may basang tela na nakapatong sa kaniyang noo.

Napatanong tuloy siya sa kaniyang sarili, "Nasaan ako?" Pero ni isang detalye tungkol sa kung nasaan siya't kung paano siya napunta sa lugar na iyon ay hindi niya maalala. Ang malinaw lang sa kaniya noong mga oras na iyon ay ang nakakapasong init na sumisingaw sa buo niyang katawan at ang nakangangatal-panga na ginaw na animo'y yelong nakabalot sa kaniya.

Hindi nagtagal...

Tok-Tok-Tok!

Tatlong magkakasunod na katok sa pinto ang kaniyang narinig. Napilitan tuloy siyang ipaling ang kaniyang tingin sa pinto kung saan nakita niya ang dahan-dahan nitong pagbukas hanggang sa pumasok ang isang matandang babae na may dala na isang mangkok ng mainit na sopas.

"Ah, gising ka na pala." matamis at maaliwalas na ngiti ang naging pagbati ng matanda sa may sakit na batang lalaki. "Kumusta ang pakiramdam mo?"

Pinili ng batang lalaki na hindi sagutin ang pangungumusta ng matanda. Hindi niya maipagkaila ang pag-aalangan sa kaniyang mga mata lalo na sa tuwing nagtatagpo ang mga tingin nila ng matanda na ngayon pa lang niya nakilala. Sa tantiya ng bata, lagpas pitumpung taon na ang matanda. Pikit na halos ang mga mata ng matanda dahil sa kaniyang edad, kulubot ang mukha at balat, purong puti ang nakapuyod nitong buhok at bahagya nang baluktot ang likod. Ngunit mukha namang malusog ang matanda. Mas malusog pa nga itong tingnan kaysa sa kaniya na bukod sa payat na'y may iniinda pang sakit sa katawan.

Naramdaman naman ng matandang babae ang pagkailang sa kaniya ng batang dinala sa kanilang tahanan tatlong araw na ang nakakaraan ng isa sa kaniyang mga apo. Sa tantiya naman ng matanda ay mga nasa dose o trese anyos lamang ang edad ng bata. Payat ang pangangatawan, medyo maputla, ngunit magagawan na iyon ng paraan sa oras na malamanan na ng pagkain ang sikmura ng bata.

Maingat na ipinatong ng matanda ang mainit na mangkok ng sopas sa maliit na lamesitang katabi ng hinihigaan ng bata. Itinabi muna niya ang mga nakakalat na damit ng kaniyang mga apo at mga gamit sa isang tabi para magkaroon siya ng espasyo na pwede niyang magalawan. Pagkatapos ay sunod naman niyang binuksan ang bintana upang makapasok ang sariwang hangin at ang mainit-init na sikat ng araw. Bahagya pa ngang nasilaw noong una ang bata, ngunit kalauna'y nagawa rin ng mga mata niyang umangkop sa liwanag.

"Gusto mo na bang kumain?" biglang kibo ng matandang babae sa batang lalaki. Bagama't mukha namang mabait ang matanda, hindi parin kumportable ang bata na makipag-usap. Ang naisip niyang gawin ay ang tumango o umiling depende sa mga tanong sa kaniya ng matandang babae.