Legend Of The Night Owl

18 × Home

Bu bölüm bir geçiş bölümüydü. Fazlasıyla zorlandığım bir bölüm oldu. Ve kötü olduğunu düşünüyorum. Aksini iddia edenler, okuduktan sonra ne diyeceksiniz, merak ediyorum. Bu bölüm kilit noktası gibi bir şeydi. Bundan sonraki bölümler daha hoş olacak. Hafta sonlarımı bu hikayeye ayıracağım. Malum, okul başladı. Herkesin bir ders koşuşturması var. Eğer okumaya devam ederseniz, yazmaya devam edeceğim. Benim için çok önemlisiniz. Siz burda olduğunuz sürece, ben hep buradayım. Unutmayın lütfen. Bundan sonraki bölümü kısa bir müddette yazmaya çalışacağım. Hatta bugün yeni bölümü yazmaya başlayacağım. Beni affedin. Geç yayınladığım için gerçekten çok üzgünüm. Ama aksilikler peşimi hiç bırakmıyor. Üzgünüm...

@Aleyna331: Bana çok ısrar ettin. Aylarca başımın etini yedin ve ithaf bu güne kısmetmiş. Umarım memnunsundur ve bana uzun bir yorum yaparsın :D Bana seni yememe sebep olacak yorumlar yaz :D Seni seviyorum <3

@LovatoismyObsession, @KayuticGirl, @arjin-oxox, @TheDirectionerrrrrrr, @SelenasPickle13, @DenizzLovato, @hopeyouseedream, @DifferentQueen, @damla122, @Nutelle_x, @bersum33; Her bölümü yazarken aklıma ezberlediğim kullanıcı adlarınız ve uzun yorumlarınız geliyor. Hikayemi yazmamın en büyük sebeplerinden birisiniz. Ayrı ayrı değil, hepiniz. Hepinizi çok seviyorum. Ayrı ayrı ithaflar, ithaf yapacağım kişiler çok olunca beni yoruyor. Üstelik her seferinde aynı şeyleri yazdığımı fark ettim ve bunun saçma olduğuna karar verdim. Ama benim için çok özel olduğunuzu bilmeniz lazım. Hikayemi yayınladıktan sonra yorumlarınızı okuyunca kendimden geçiyorum. Siz benim hikayemi ne kadar beğeniyorsanız, ben de yorumlarınızı o kadar çok beğeniyorum. Her birinizi ayrı ayrı, fazlasıyla değer veriyorum. Tek temennim, okul açıldı diye hikayemi bırakmamanız. Biliyorum, bu bölüm kötü, ama sizden bencilce benimle kalmanızı istiyorum. Sizi, her birinizi, anlayamayacağınız, anlatamayacağım kadar çok seviyorum. Ne olur burada kalın...

“Holdman’ın sizi neden buraya gönderdiğini ve görevinizin ne olduğunu merak ediyorsunuzdur muhtemelen,” dedi Trisha, bakışlarını üzerimizde gezdirirken. Zayn ile Alexander ikili koltuklardan birini, ben ile Adam diğerini paylaşıyorduk. Trisha da çalışma masasının arkasındaki koltuktaydı. Herkes yerine yerleşmişti. Trisha, Alexander ile Zayn’in yan yana oturmasından dolayı duydukları rahatsızlığı görmezden geliyordu ve tamamen konuya odaklanmıştı.

“Şahsen ben daha çok bu odanın tasarımcısını merak ediyorum.” Hepimizin bakışları Adam’a kaydı. Adam omuz silkti ve bize bakmamayı tercih etti.

Trisha çalışma masasının çekmecesinden büyük bir zarf çıkarttığında hepimiz bakışlarımızı Trisha’ya odakladık. Elindeki zarfı yavaşça açtı ve içinden bir fotoğraf çıkarıp masanın üzerine yerleştirdi. Fotoğrafta ela gözlü, koyu kahverengi saçlı bir kız vardı. Bakışları mesafeli ve soğuktu.

Trisha doğrudan bana baktı. “Amcandan üç gün önce bir telefon aldım. Telefonda doğrulayamadığı bir şey için yardımıma ihtiyacı olduğunu söyledi. Ben de ona yardım edeceğimi söyledim. Eline bir mektup geçtiğini ve içinden bu fotoğrafın çıktığını biliyorum. Ve yanında da bir not…”

“Notta ne yazıyormuş?” diye sordu Alexander, bakışlarını fotoğraftan ayırmadan. Trisha bana bakmaya devam etti. “Notta yazanlara göre Holdman’ın bir kızı var.”

Ağzım şaşkınlıkla açıldı. Şu son günlerde fazlasıyla şaşırıyordum ve bu beni bozuyordu. Ama amcamın nasıl bir kızı olabilirdi ki? Amcam evli değildi. Evli olmasa ve çocuğu olsa haberi olmaz mıydı?

“Yoksa...” dedim şaşkınlıkla. Adam cümlemi tamamlayamadan söze atladı. “Yoksa Holdman Blackburn eşeysiz üreyebilen bir hayvan mı?”