The Fight Until Death (Completed)

Epilogue

EPILOGUE

"Ready?" nakangiting tanong sakin ni Xommia. Tumango ako. Walang mas re-ready pa sa isang Lennaire Aryx Ramirez na ikakasal na.

Naglalakad ako sa red carpet. Damang-damang ko ang background music. Gusto ko ang gown ko pero mas gusto ko ang lalaking nakatayo di-kalayuan mula sakin.

Huminto ako at kumapit sa kanyang braso. Napakagwapo niya sa kanyang itsura. I love him...

May idiniscuss ang pari tungkol sa buhay ng mga tao. Ang natutunan ko rito ay ang pagmamahal lamang ang kasagutan. Kahit maraming namamatay, you should fight for it until death.

Tumayo na kami ng lalaking pinakamamahal ko. Nasa akin na ngayon ang singsing.

"I, Ivan Ford Gonzales take you, Lennaire Aryx Ramirez to be my wife. To have and to hold,  from this day forward, for better and for worse, for richer and for poorer, in sickness and in health. I love you with all my life and will cherish you forever..." matamis na ngiti ang kanyang ibinigay sakin.

"I, Lennaire Aryx Ramirez take you Ivan Ford Gonzales to be my husband. To have and to hold,  from this day forward, for better and for worse, for richer and for poorer, in sickness and in health. We've been through a lot but we still fight. We fight until death and this is love...." ginawaran niya ako ng isang ngiti. Isinuot na namin ang singsing sa isa't-isa.

Nagpalakpakan ang mga dumalo sa kasal. Masayang masaya sila at gano'n rin kami.

"Now....you may now kiss the bride."

Tiningnan ako ni Ivan. Mukhang may binabalak ito. Sa mga mata palang niyang masungit ay obvious na.

"I think this kiss will last longer. You need to take a deep breath first." nakangisi nitong sabi. Inirapan ko ito pero sa kaloob-looban ko. Masaya at kinikilig. Bahala na! I close my eyes and take a deep breath until I felt his lips touches mine.

We stopped when we heard something. Mga nakaitim na lalaki ang pumasok sa simbahan. Nando'n si Sabrina na duguan at halos hindi na makita ang kanyang mukha. May kasama naman siya---ang kanyang step-dad na gano'n rin ang itsura.

Hindi ko na namalayan pa ang putok na baril na siyang tatama sana sa akin ngunit sinalo ito ni Ivan sa isang yakap.

"Ivan!"

*****

"Ivan!" agad akong bumangon. Tagaktak ang pawis sa aking noo. Mabilis ang naging tibok ng aking puso. Ito ang pangarap ko---ang panaginip ko ngunit naglaho lang. 

Uminom ako ng tubig na nasa bedside table ko lang at tumingin sa wallclock.

8am na akong nagising pala. Bumaba na ako ng hagdan at sina Xommia ang nakangiting nanonood ng telebisyon. Mabuti pa si Xommia nakamove-on na kay Ramzo at tanggap na ang nanngyari samantalang ako hindi pa.

Apat na taon ang lumipas simula na noong nangyari ang matinding labanan. Hindi ko parin nakakalimutan ang lahat lalo na ang pagkawala ni Ivan. He've been through a tough life with me.

I miss him so much.....

Sinabayan ko sa pagkain si Xommia na nasa sala. Simula na noong nawala si Ivan ay hindi na ako nagdesisyon pa na humanap pa ng iba. Loyal ako at mahal ko parin siya. Hindi ko na mabilang pa ang mga gabi na umiiyak ako.