Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Özür dilerim, affet beni.
Jeongguk, uykudan mahrum gözlerini geniş bahçede gezdirirken yataktan kalkma kararı alarak ayaklanmıştı. Zeminle buluşan parmak uçları zihnine soğuk ve dondurucu bir şekilde nüfuz ederken irkilerek ayağa kalkmış ve odasındaki lavaboya ilerlemişti.
Şimdiye kadar çok fazla acıya maruz kalmıştı, fakat o güçlü biriydi. Kim Taehyung'dan en kısa sürede kurtulması gerektiğinin bilinciyle dün gece kilitlenmiş olan kapıyı kontrol etmek için metal kulpu eliyle kavrayarak aşağı çektiğinde hiçbir şey olmamasına karşın derin bir nefes verip olduğu yere çöküp gözlerini kapatmıştı.
Hayır, buna izin vermeyecekti.
Dakikalar sonra duyduğu kilit sesiyle hızla ayağa kalkarak kapıyı açtığında gördüğü uykusuz ve soluk surata doğru ne yapacağını bilememişti.
"N'oluyor?"
Esmerin uykulu benliğinden çıkan yorgun sese karşı Jeongguk sinirle dişlerini sıkarak sakin bir ses tonuyla konuşmaya çalışmıştı.
"Ben senin evcil hayvanın değilim. Bana bu şekilde davranamazsın."
"Saygı eklerine ne oldu? Pek bir iddialıydın bu konuda." Taehyung dalga geçercesine yan bir gülüş sergilerken beyaz tenli tam da şu dakika bu evden kaçıp gitmek istiyordu.
"Saygıyı hak etmiyorsun."
"Eminim ki sınırlarını zorlamak istemezsin Jeon." Büyük olanın birkaç saniye sonra üstünlüğünü kurmak için ortaya çıkardığı kırmızı gözleri ve yoğun feremonları beyaz tenlinin zayıflığını vurgularcasına canını yakıyordu. Kim Taehyung, öfke dolu bir adamdı. Anlamıyordu, onun bu tavırları çözülemez birer düğüm gibiydi.
Kısa bir süre sonra esmer, küçüğün yanından ayrılarak evden çıktığında Jeongguk deltanın yokluğundan olsa gerek rahatlamıştı. Henüz alışamadığı odasından çıkıp merdivenlerden birer birer inerken aklındaki tek şey ailesine nasıl ulaşabileceğiydi. Jeongguk seneler önce ailesinden koparılıp alınmış bir çocuktu. Şu an nerede olduklarını bilmiyordu, aynı kasabada yaşıyor olsalar bile oraya gidemezdi, dayısından dahi haberdar değildi.
Damson, oldukça güçlü bir kadındı ve emindi ki birçok kişiye istediği anda ulaşabilirdi. Ailesiyle sadece bir süreliğine de olsa görüşmek istiyordu. Kendisi kasabaya gidemezdi fakat anne ve babası buraya Damson sayesinde gelebilirdi.
Dünden bu yana bir şey yemediğinden dolayı açlığının zirvede olduğu şu dakikalarda dolapta gördüğü pirinç lapasını çıkararak küçük bir kaseye boşaltıp masaya geçmişti.
Düşünceleri arasında yemeğini yerken çalan kapıyla birlikte ayağa kalkarak hôle doğru ilerlemeye başlamıştı. Taehyung neden bu kadar erken saatte dönmüştü ki?
