Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Solmuş çiçekler.
Flashback
Delta, elindeki tatlı dolu kese kağıtları ve bebek eşyalarıyla birlikte evine doğru ilerlerken yüzünde yer edinen endişe kalbinin sıkışmasın neden oluyordu. Seung Wan'ın yaptığı tatlılar kadar olmasada eşi için ve karnındaki minik oğlu için güzel bir hediye olacağını düşündüğü paketlere birlikte vücudunda hissettigi yoğun acıya karşın dişlerini sıkıyordu.
Ailesini çok küçük yaşta kaybetmiş olan esmer, annesi gibi gördüğü teyzesinin elinde büyümüştü. Ona çok değer verirdi. Damson, hayatındaki ikinci bir melek gibiydi. Bugün kendi evlerinde olmayacak mıydı? Hissettikleri gittikçe büyümeye devam ederken dudakları arasından acı dolu bir inleme dökülmüştü. Mührü... Mührü yanıyordu.
Büyük ahşap evin bahçe kapısını açarak girişe doğru adımladığında açık olan kapıyla ve yerdeki kan izleriyle birlikte elindeki eşyalar yerle buluşmuştu.
"Seung Wan-ah!"
Sesi gittikçe yükseliyordu, hızla eve adım atarak etrafa bakınırken nerdeyse her taraf dağılmış durumdaydı.
"Seung Wan!"
Üst kata doğru ilerlediğinde devam eden kan izleriyle birlikte nefesinin hızlandığını hissetmişti. Şoktaydı.
Dudakları titriyor, gözyaşları birer birer yanaklarından süzülerek benligini terk ediyordu. Sonunda yatak odasına doğru adım attığında aralıklı ahşap kapıya dokunarak titreyen eliyle geriye doğru çekmişti.
"S-seung Wan-ah ben geldim, n-niye cevap v-vermiyorsun?"
Odaya girdiğinde sağ tarafında hissettiği yerde yatan bedene karşı başını ona doğru çevirmek istememişti. Ayaklarını hissetmiyordu, düşecek gibiydi.
O hiç istemediği gerçeğe karşın başını çevirdiğinde kanlar içinde boşluğa doğru bakan cansız gözlerle derin bir haykırış kopmuştu dudaklarından. Omeganın yanına ilerleyerek elini yüzüne koyarak kesilmiş boynuna karşın gözlerini kapatmıştı.
"K-kim yaptı bunu sana?"
Baharın hüzün koktuğu o güneşli günde Kim Taehyung'un evinin üzerine bulutlar konmuştu. Bir daha oradan ayrılmayacak bulutlar... Ailesi, tek varlığı ve henüz doğmamış oğlu için saatlerce gözyaşı döksede acıdan kavrulan bedeni çığlıklar eşliğinde eşinin bedeninin yanına düşmüştü.
Solgun bedenin ellerini dudağının üzerine koyarak gözyaşlarını bahşederken genç kadının avucunda yer edinen buruşmuş kağıdı eline alarak açtığında her şeyin başlangıcı olduğu günü düşünmüştü, ailesinin gözleri önünde katledilişini.
